Sorry, taki mamy klimat

Przypominam o konkursie - zestaw postcrossera do wygrania!

Przypominam o głosowaniu na Bloga Roku - esemesy można wysyłać do 10 lutego do godz. 12!

Zastanawiam się, jak przetrwać zimę. Tak, tak, znowu to robię. Trochę późno zebrało mi się na takie rozmyślania, bo śnieg znowu stopniał. Niby to poprawny ciąg przyczynowo-skutkowy = jest mróz, śnieg pada, a gdy pojawia się temperatura dodatnia, śnieg topnieje. Skutek, jak widać na ulicach, jest marny i zwie się breja. Albo ładniej mówiąc – chlapa. 

 

Rozmawianie o pogodzie mało ambitne? Cóż, opisy pogody były jednym z elementów, które pomogły przetrwać M. w „Złodziejce książek” (nadal czytam, ale już potwierdziły się Wasze słowa – powieść jest po prostu genialna!).

 

Mam trochę luźnych przemyśleń dotyczących polskiej zimy i tego, jak się z nią obchodzę.

1. Ostatnimi czasy prawdziwa, śnieżna zima przychodzi w marcu. Ewentualnie w kwietniu. A w maju z kolei upały. Gdzie okres przejściowy? To już nie święta Bożego Narodzenia będziemy niebawem nazywać białymi święta, ale Wielkanoc. 

2. Jeśli na niebie nie widać słońca, to nawet śnieg nie ma sensu. Leży taki smutny, osowiały… Najpiękniejsza zima to ta, kiedy słońce nagrzewa nam pompony, my rzucamy się śnieżkami, a nasz bałwan nie ma zamiaru stopnieć.

3. Zabawy na śniegu – kiedy to było? Odnoszę wrażenie, że od wieków nie jeździłam na sankach i nie pamiętam, kiedy ostatni raz lepiłam bałwana. Z kolei na jabłuszku nie zjeżdżałam nigdy, uwierzycie w to? Powiecie: istnieją zimowe zabawy dla starszych dzieci. Cóż…

4. Nie umiem jeździć na nartach ani na łyżwach, o snowboardzie nie wspominając. Jakoś nie ciągnie mnie w stronę zimowych sportów, nigdy nie widziałam gór zimą, a do łyżew zraziłam się już na pierwszym WF-ie na lodowisku. Chyba ktoś musiałby mi zapłacić, aby zaciągnąć mnie na lodowisko. Uiszczenie zapłaty w walucie zwanej biletem lotniczym.

Jak tu żyć zimą, no jak?

W minioną niedzielę rzuciłam hasło: chciałabym zdjęcia. Ja i śnieg. Nie miałam zamiaru po chwili opatulać się ciepłą kurtką i na te zdjęcia iść – to mama przekonała mnie, że śnieg długo nie poleży. Miała rację. Szukałyśmy zimowych krajobrazów. Udało nam się je znaleźć w pobliskim lesie.

Wniosek z wyprawy? Nie da się znaleźć recepty na niecieknący nos zimą i zawsze warto mieć przy sobie chusteczki. 

 

Umiejętność, którą trzeba podszkolić? Zdmuchiwanie śniegu. Żeby to wyglądało tak ładnie jak w tym teledysku:

Mam jedno życzenie. Zbliżają się ferie – śniegu, może spadniesz? I zostaniesz. Na trochę. Bo jaki sens mają mrozy, jeśli Ciebie nie ma? Jaki sens ma zima bez śniegu? Ale śniegu, posłuchaj mnie uważnie: jeżeli uronisz choć jedną łzę, a następnie zamienisz się w jedną wielką kałużę, policzymy się. Jeśli zostaniesz na dłużej, na pewno się spotkamy. Obiecuję, że przedstawię Cię mojemu bratu – zaliczysz bliskie spotkanie z jego policzkami.

Kochani, planujemy zwiedzić w ferie coś w Warszawie. Co polecacie? Najlepiej coś znajdującego się pod dachem i coś, co zaciekawi też trzynastoletniego chłopca.

Czy ktoś z Was był w Muzeum Historii Żydów?

Sara