Oczopląs

Trudno byłoby mi wybrać ulubioną planszówkę. Pictureka niewątpliwie byłaby w czołówce moich faworytek. Uwaga: gra grozi oczopląsem, irytacją, ale gwarantuje satysfakcję, wzmożoną czujność i kupę śmiechu.

 

Nie mam pojęcia, jak dowiedziałam się o tej grze i kiedy ją dostałam, ale było to dobre kilka lat temu. Pictureka składa się z dziewięciu dwustronnych dużych plansz, na każdej z nich znajduje się mnóstwo postaci, przedmiotów, drobiazgów, plamek, liter, cyfr… Istny miszmasz. My najczęściej gramy, używając tylko jednego zestawu z trzech – kart w kolorze niebieskim. Wówczas naszym zadaniem jest po prostu odnalezienie obrazka znajdującego się na karcie i krzyknięcie: Pictureka! Nie „"krasnal", nie "o, tutaj", tylko Pictureka. Zdarzało się tak, że cztery osoby wpatrywały się w plansze i po 2 minutach nic, po 5 minutach nadal nic! Ale nigdy nie porzuciliśmy poszukiwań. ;) Zatem jeden zestaw to po prostu karty z rysunkami. 

A co z dwoma pozostałymi kupkami kart? Jedna z nich to kartoniki, na których (w kilku językach!) widnieje pewne hasło, np. rzeczy, na których można siadać. Gracze po przeczytaniu hasła licytują, ile takich przedmiotów są w stanie znaleźć. Ten, kto pobije przeciwników, szuka (ma na to minutę). Na czerwonych kartach można znaleźć naprawdę różne sformułowania: litery, rzeczy, które mogą latać, insekty, wąsy, guziki, krawaty, serca… Czasami trudno jest ocenić, ile takich obrazków jesteśmy w stanie znaleźć, ale kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana. :)

Na zielonych kartach z kolejnej grupy można znaleźć podobne sformułowania do tych z kart do licytacji. Różnica jest jednak taka, że tym razem to rzut kostką decyduje, ile dana osoba musi odnaleźć ilustracji. Podobnie jak w przypadku kart czerwonych uczestnik gry ma 60 sekund.

W Picturekę nie gra się długo, właściwie w każdej chwili można przerwać rozgrywkę. My przyjęliśmy taką regułę, że jeśli korzystamy wyłącznie z niebieskich kart, to gramy tak długo, aż się skończą. Natomiast jeśli rozgrywamy partię ze wszystkimi zestawami, wygrywa ten, kto pierwszy zdobędzie pięć kart (po każdym znalezieniu przedmiotu bądź też określonej liczby rzeczy gracz zachowuje kartę). 

 

Proste zadanie. ;) Spróbujcie znaleźć tę gąsienicę na poniższej karcie.

Ogromną zaletą Pictureki jest to, ze można z nią grać z cudzoziemcami. Tak, tak, grałam w te planszówkę z B. i jej nauczycielką. Chociaż do tego udało mi się ją namówić. Jak skomentowała Amerykanka, w grę tę mogłyby też grać małe dzieci, które nie umieją czytać. Więc Pictureka to gra niebywale uniwersalna. :)

Tego potworka często najtrudniej znaleźć! No cóż, w końcu to kameleon. ;)

Minusem może być to, że gra jest dość spora, bo po rozłożeniu wszystkich dziewięciu plansz obok siebie, tworzy się dość spory kwadrat. Z mamą dość często gramy w Picturekę na podłodze. 

 

Zastanawiacie się może, czy da się zapamiętać, gdzie znajduje się dany obrazek. Muszę przyznać, że według mnie jest to prawie niemożliwe. Mamy tę grę dobrych kilka lat i chaos panujący na planszach ogromnie utrudnia oszustwo w postaci zapamiętania. Więc nie musicie się martwić, że po kupieniu gry z czasem będziecie już z pamięci wskazywać miejsce, w którym znajduje się dana osoba bądź przedmiotów.

Gra dla spostrzegawczych, ale też dla tych, którzy swą spostrzegawczość chcą potrenować. Dla osób z refleksem, ale i dla ludzi pragnących wreszcie zwiększyć tempo.

Polecam bardzo. I czekam na Wasze opinie. Gralibyście? ;)

Pogodnego weekendu!

Sara