Czy warto słuchać płyt?

Jednym z moich celów na 2018 rok było przesłuchanie 30 albumów muzycznych, których wcześniej nie słyszałam w całości. Udało mi się zrealizować ten punkt na początku kwietnia.

Gdy myślę o tym celu, przychodzą mi do głowy komentarze, które mogłyby paść ze strony innych ludzi:

- "Kto w tych czasach słucha płyt?"

- "30 albumów? Ja tyle słucham w tydzień"

- "Ale po co to robić?"

- "Ee, pewnie gdzieś w tle sobie leciały"

Zarzuty zawsze się znajdą. Ja wymyśliłam sobie taki a nie inny cel z kilku powodów. Zabrzmi to górnolotnie, ale po prostu lubię się rozwijać, przyjemność sprawia mi poznawanie nowych rzeczy – czy to nowy smak wafelka, czy nowe miasto. Zależało mi więc, aby poznać nowe piosenki, być może nowych muzyków. Chciałam też wyrobić w sobie nieco bardziej świadome słuchanie muzyki. Kojarzy mi się to trochę z modnym ostatnio mindfulness czyli skupianiem się na bieżącej chwili. Zamierzałam rzeczywiście słuchać tej muzyki – nie chciałam, by towarzyszyła ona wyłącznie sprzątaniu szafy.

Większość z tych płyt przesłuchałam dwukrotnie, ponieważ wydawało mi się, że… jeden raz nie wystarczy. Zależało mi, by faktycznie wysłuchać każdej piosenki, by coś z tej płyty zapadło mi w pamięć.

W jaki sposób wybierałam artystów, których słuchałam? To dobre pytanie. Na mojej liście znalazły się bowiem zespoły, które towarzyszą mi od dawna jak Beatlesi i ABBA, ale z jakiegoś powodu nie znałam dokładnie całej ich dyskografii. Jednak w spisie swoje miejsce mają też wokaliści, których na co dzień raczej nie słuchałam jak David Bowie czy Dua Lipa. W tym wypadku zwyciężyła ciekawość lub zadziałały rekomendacje innych osób.

Lista 30 przesłuchanych do początku roku albumów przedstawia się następująco:

Imagine Dragons – Evolve

Shawn Mendes – Illuminate

Wham! – Make it Big

Camila Cabello – Camila

The Beatles – Abbey Road

Fleetwood Mac – Penguin

The Beatles – Let it Be

Kraftwerk – Die Mensch-Maschine

One Direction – Midnight Memories

One Direction – Made in the A.M.

One Direction – Four

One Direction – Take me Home

One Direction – Up All Night

ABBA – Waterloo

ABBA – Super Trouper

ABBA – The Visitors

ABBA – Voulez-Vous

ABBA – The Album

ABBA – Arrival

ABBA – ABBA

Selena Gomez – Rivaval

Genesis – Invisible Touch

Selena Gomez – For You

Miley Cyrus – Younger Now

David Bowie – Let’s Dance

Harry Styles – Harry Styles

Dua Lipa – Dua Lipa

Lady Gaga – The Fame

Billy Joel – An Innocent Man

Billy Joel – Glass Houses

Jak widzicie, są tu zarówno klasyki, jak i płyty młodych gwiazd. Nie będę wybierać najlepszego albumu, bo porównywanie jest tu bezsensowne. Za to mogę Wam zdradzić, że najgorzej z powyższej listy słuchało mi się zdecydowanie solowego debiutu Harry’ego Stylesa i na pewno do niego nie wrócę. Co mnie bardzo cieszy, to fakt, że do pozostałych albumów wracam, chociażby częściowo.

30 płyt to oczywiście nie koniec na ten rok. W ostatnim czasie z głośników słychać u mnie debiut Anne-Marie i… płyty The Smiths.

Ale wiecie, co zauważyłam? Jak już posłucham jakiegoś albumu, z którego większości piosenek nie znałam, to później bardzo chcę włączyć coś swojskiego. Na przykład moją Taylor. :D

Jestem ciekawa, jak podchodzicie do słuchania płyt. Robicie to? Czy słuchacie raczej pojedynczych piosenek?

Ściskam!

Sara