Z pilniczkiem w kieszeni - wstęp wzbroniony

Reichstag. Mimo trzyletniej nauki języka niemieckiego wiecznie wymawiany przeze mnie jako „rajśtag”, a nie „rajchstag”. Ale mam genialne wytłumaczenie (no, lepszego wymyślić już nie mogłam). Dopóki nie odwiedziłam Reichstagu, nie byłam zmuszona do wymawiania jego nazwy poprawnie. Hahaha. To tyle jeśli chodzi o suchary na początek. 

Samo wejście do Reichstagu było niezwykle stresującym przeżyciem. Do tej pory nigdy nie uczestniczyłam w odprawie na lotnisku, ale moja przyjaciółka stwierdziła, że jest to zdecydowanie mniej przerażające niż przeszukiwanie przez wejściem do gmachu parlamentu. Najgorsze było dla mnie to, co powinno mnie najbardziej ucieszyć (kocham paradoksy) – ochroniarze starali się mówić w trzech językach, bylebym tylko zrozumiała. Trochę po angielsku, odrobinę po polsku, a najmniej w swoim ojczystym języku, czyli po niemiecku. Ja natomiast, sparaliżowana strachem, że ktoś każe mi coś wyjąć z kieszeni, jakbym nie wiadomo, co tam trzymała, gapiłam się na sprawdzającą mnie kobietę jak na ducha, wielką tarantulę i pytona pełzającego po moim łóżku w jednym. Na szczęście rewizja nie potrwała zbyt długo, nie znaleziono u mnie ani broni, ani podejrzanych przedmiotów mogących zagrażać życiu (czyt. pilniczka do paznokci). Mogliśmy wejść do Reichstagu jako pełnoprawni obywatele, a nie przestępcy.

Moje ulubione zdjęcie z całego wyjazdu :)

Na miejscu jechaliśmy windą, która, dzięki zamontowanym lustrom, wydawała się jeszcze większa niż w rzeczywistości. Mieliśmy nadzieję na zobaczenie radzieckich graffiti i sali obrad, niestety, nie udało się. Dostaliśmy za to tzw. audioprzewodniki, czyli po prostu gadające słuchaweczki. Mogliśmy posłuchać historii Reichstagu i ciekawostek na temat obiektów go otaczających… Kto mógł, ten mógł. Ja dostałam elektronicznego przewodnika gadającego po niemiecku, więc za wiele się nie nasłuchałam. Schowałam go do kieszeni i postanowiłam podziwiać panoramę Berlina. 

 

 

Chociaż z Reichstagu i tak pewnie najlepiej zapamiętam… toaletę. A raczej panie, które do niej wpuszczały. Tak, tak, żadnej samowolki, dopiero gdy zostało się zaproszonym do środka, można było załatwić swoją potrzebę. Co z tego, że kolejka długa, że ludzie zajmowali cały korytarz... Czystość, higiena i niemiecki ordnung są najważniejsze.

Pamiętam, że po wyjściu z Reichstagu było… zimno. Bardzo zimno. Zaliczyliśmy kilka najbardziej znanych obiektów Berlina, ale o tym już w następnym poście.

Dziękuję Wam za wszystkie słowa otuchy i życzenia powrotu do zdrowia. Zapewne jeszcze przez kilka dni będę miała kłopoty z chodzeniem, a schody będę pokonywać jedynie na plecach taty, ale wyjdę z tego.

Miłego weekendu!

Sara