Nie zniknęliśmy z radarów!

Strach ma wielkie oczy. Gigantyczne wręcz. Wpędza w paranoję. Zupełnie niepotrzebnie.

Wróciłam z wielkiego świata. Dobrze, że mogę wyspowiadać się na blogu, nie używając głosu, a jedynie klawiatury, bo niestety londyńska pogoda nie służy mojemu gardłu. Chciałabym przedstawić Wam Londyn ze wszystkich stron, z jakich zdążyłam go poznać przez ostatnie 5 dni – i nie były to tylko cztery strony świata. Dzisiaj jednak czas na skrzydlaty post, czyli opis tego, jak przeżyłam lot samolotem bez paniki.

Jako że leciałam samolotem aż dwa razy (w tę i we w tę), to raczej niewielka ze mnie globtroterka, ale emocje są całkiem świeże. :)

Jeśli chodzi o to, czego chyba właściwie obawiałam się najbardziej, czyli odprawy na lotnisku: nie ma się czego bać, chyba że pakujecie cegły.

Pierwszym punktem jest ważenie bagażu głównego, który, wierzcie mi, na kilka dni byłby zbędny, jeśli nie planujecie większych zakupów. W tym właśnie momencie musimy pożegnać się z naszą walizką (najlepiej słowami do zobaczenia, pokażcie, że macie nadzieję, iż Wasz bagaż będzie z powrotem w Waszych rękach. OK., już nie straszę, moja walizka dotarła cała i zdrowa, podobnie jak bagaże moich znajomych, więc bądźcie dobrej myśli :)). Następnie, jeśli już wiemy, którą bramką kierować się do naszego samolotu, czas na kontrolę bagażu podręcznego. Najlepiej żadnych płynów, pamiętajcie. Bardzo Wam zależy na myciu włosów w samolocie? Chyba nie dalibyście rady tego zrobić w samolotowej toalecie. ;) Taka rewizja może być troszkę przerażająca, ale obsługa lotniska stara się być miła i ułatwiać zadanie. Czasami. Kontrola przypomina striptiz dla ubogich, bo różne rzeczy kazano nam ściągać – mnie tylko pasek i buty, więc nie czułam się aż tak roznegliżowana.

Jeśli już wszystkie niby-stresujące momenty za nami czas na najnudniejszy okres naszego pobytu na lotnisku – bezczynne czekanie. Można wykorzystać ten czas na pójście do sklepów bezcłowych (ceny wyższe niż gdziekolwiek indziej), ale jeżeli nie chcecie uschnąć z pragnienia w samolocie tanich linii lotniczych, a nie uśmiecha Wam się płacić za pokładową kawę nie wiadomo jakiego pochodzenia w euro, radzę kupić butelkę wody. Chociaż przetrwanie, w moim przypadku 2 godzin w samolocie, było zupełnie znośne bez picia.

Co ciekawe, wszędzie czytałam, że drogę do samolotu przebywa się autokarem lub przez tzw. rękaw. Mnie nie było to dane – do samolotu szłam po prostu pieszo. 

Najgorszy moment lotu? Hmmm. Chyba wtedy gdy jest Ci nudno. Tak naprawdę to zaskakująca może być rosnąca prędkość podczas rozpędzania się na pasie startowym, a następnie chwila oderwania się od ziemi – bezwładne nogi i lekkie wbicie w fotel.

Widoki obłędne, szczególnie chmur pod samolotem… A wyżej już tylko kosmos, haha.

Obsługa samolotu chyba zdaje sobie sprawę, że mnóstwo ludzi lot samolotem traktuje jako ostatnie chwile w swoim życiu. Swoim spokojem, opanowaniem, uśmiechem i ciepłymi przemowami starają się nadać podróży przyjemny ton. A samo przedstawienie, które rozśmieszać nie powinno, bo dotyczy bardzo poważnych spraw i naszego bezpieczeństwa, jest nieco komiczne. 

Czym różni się lotnisko londyńskie od bydgoskiego? Wielkością – Szwederowo przypomina raczej poczekalnię u lekarza.

Mimo iż słyszałam różne historie – dzieci zwracające to, co wcześniej zjadły, chłopak wspierający swoją dziewczynę słowami: Patrz, skrzydło się urywa i uszy zatkane nawet po wyjściu z samolotu, to przejmowanie się było zbędne. Nie spadliśmy, a podróż samolotem to właściwie przyjemność. :)

Życzę Wam wielu bezpiecznych lotów, bez turbulencji!

Sara