Syndrom panikary lotniczej

Odliczanie czas zacząć!

Za tydzień o tej porze będę zapewne w kółko zdejmować walizkę z wagi i stawiać ją z powrotem, zdejmować i stawiać… Wypiszę sobie nazwy herbat, których po prostu nie mogę nie kupić. 5 razy sprawdzę, czy nie zapomniałam przejściówki do gniazdka. Kartka z mnóstwem rzeczy, których podobno potrzebuję na wycieczce, będzie zapełniać się skreśleniami, dziwnymi dopiskami i wykrzyknikami. Londynie, czekasz na mnie?

Właściwie już od kilku miesięcy, co jakiś czas wypowiadam słowa: Już niedługo polecę… albo: Kupię to i to. Od trzech tygodni temat samolotu pojawia się w codziennych rozmowach, a sprawdzanie kursu funta stało się takim samym nawykiem jak mycie zębów. W końcu pozostał tylko tydzień, a ja nadal nie wiem, czy jestem kłębkiem nerwów, czy raczej osiągnęłam apogeum ekscytacji.

Lot samolotem był moim marzeniem, odkąd pamiętam. Zaprzyjaźniłam się ze stronami proponującymi tanie bilety lotnicze i nabijałam im dziennie sporo wyświetleń. W końcu, gdy spełnienie marzenia jest na wyciągnięcie ręki, zaczynam się stresować. Głowa pęka od wątpliwości i pytań, które każdego dnia pomału, ale to bardzo pomału rozwiewają się podczas czytania mniej i bardziej profesjonalnych stron na temat latania, zapoznawania się z mniej i bardziej subiektywnymi ocenami lotów… Jednak o pewności przed wylotem nie ma mowy. Czy mój bagaż nie będzie ważył zbyt wiele? Czy podręczny zmieści się do przegródki? Czy zwrócą mi na coś uwagę? Czuję się tak, jakbym chciała nie wiadomo co przewozić w swojej walizce. Czy będziemy mieli to niezwykłe szczęście wpaść w turbulencje? Turbulencje? Czytałam, że loty europejskie są spokojne. Mimo to boję się startu. Chociaż i tak bardziej niż tego, że spadniemy (ewentualnie nasz samolot się zgubi, w końcu i takie przypadki ostatnio bywały), obawiam się całej procedury przed lotem. Albo tego, że mój bagaż się zgubi i za kilka lat na ekranie telewizora w programie Walka o bagaż (polecam!) zobaczymy ludzi chcących kupić moją przeciętną, czarną walizkę, myśląc, że znajdą tam skarby. Niech się nie przeliczą.

Zapewne najbliższy tydzień spędzę na planowaniu, sprawdzaniu, przeliczaniu, co opłaca się kupić, gdzie zajrzeć, co przywieźć. Stopniowo będę spisywać wszystko, co może mi się przydać, aby zapomnienie czegokolwiek nie stało się powodem do paniki. A za tydzień? Pozdrowię bydgoskie lotnisko z powietrza i rozpocznę kolejną wielką przygodę mojego życia.

Czy Wy też mieliście takie obawy przed pierwszym lotem? A może panicznie boicie się wsiąść na pokład samolotu bądź też jak Riennahera śpiewacie Pan jest mocą swojego ludu (oczywiście w myślach, by nie wystraszyć pasażerów)? Macie jakieś sposoby na pozbycie się czarnych myśli? Dodam, że wywiad ze stewardessą już mam zaliczony, a terapia wstrząsowa pod nazwą: Ogólnie rozbiło się 161 Boeingów 737, a zginęły 4044 osoby nie pomogła. 

Sara

PS Ale nie spadniemy, prawda?