Jak przetrwać listopad?

Miałam rozsiewać na tym blogu pozytywną energię. Miałam przekazywać Wam optymistyczne wiadomości. Dzisiaj to chyba Wy musicie mnie poratować odrobiną uśmiechu. I ciepła! Bowiem nieproszony gość dotarł i do mnie. Gdy zapukał do drzwi, nie chciałam mu otworzyć. W końcu, owinięta w koc i z kubkiem gorącej herbaty w ręku, uchyliłam drzwi. Te prawie wyrwały się z zawiasów – to przez zimny, przeszywający wiatr, który gość przytargał ze sobą z dalekiej krainy.

Zdecydowałam się wyjść z domu. Mimo iż do zimy jeszcze kilka tygodni, wyciągnęłam z szafy zimową kurtkę. Wyglądałam jak kula śnieżna, chociaż śniegu na razie nie widać. Tego gość jeszcze ze sobą nie przyniósł. A co można założyć na głowę? Oczywiście kapelusz! Kto tam się będzie stroił w ciepłe, czapki, przecież nie ma mrozów… Kapelusz cudem nie odleciał wraz z wiatrem, a przykrycie nim uszu było niemożliwe. Tak się załatwiłam.

Siedzę więc w domu, nie mogąc odezwać się ani słowem, nie mogąc nic skomentować, nawet głośno ponarzekać nie mogę, no! Więc przelewam wszystko na ekran monitora. Głos odszedł i to przez paskudnego gościa. Ból gardła ma niezłą towarzyszkę – gorączkę, a to wszystko przyprawione jest zmęczeniem, przymuleniem i sennością.

Ale to nie jedyny problem, który pojawił się przez gościa. Jakoś dziwnie zaczarował on dzień tak, że właściwie go nie ma. A przynajmniej mnie nie dane jest go zauważyć. Kiedy wstaję – noc, kiedy zerknę za okno – jakoś nadal noc, jem śniadanie – tylko gwiazd brakuje, jem obiad – księżyc za oknem. Gdzie się podział dzień?

Gość sprawił, że stałam się matematyczką. Nic, tylko ciągle liczę. Liczę, ile dni nie widziałam już słońca…Szesnaście? Najwidoczniej zniknęło wraz z dniem.

Co jeszcze liczę? Warstwy. Niestety, nie ciasta, bo z piekącym gardłem nic smacznego nie przełknę, a jeśli już zdecyduję się na taki masochizm, będzie on okupiony niewyobrażalnym cierpieniem. Liczę warstwy ubrań, które mam na sobie. Dwie warstwy i miejsce przy kaloryferze? Trzy warstwy i kołdra? Nadal zimno, nadal przechodzą człowieka dreszcze… A wesoły kumpel gościa, wiatr, gwiżdże i uderza w mury.

Zauważyłam też, że gość przynosi ze sobą kiepskie liczby. Jest minimalistą, na termometrze coraz niższe wartości, w dzienniku coraz niższe stopnie…

W czym jeszcze przeszkadza gość? A no np. w robieniu zdjęć. Zabrał zdrowie, zabrał dzień, zabrał słońce, a podarował… no właśnie, co? Wiatr, mgłę, deszcz, zimno, chmury i ponurą atmosferę rodem z horrorów. I jak tu cokolwiek sfotografować?

Nie ma też już liści. To też gość zabrał. Nici z sesji wśród złotych i czerwonych listków, pozostały już tylko zgniłe kupki jakichś resztek.

Listopad. To on jest nieproszonym gościem. Co roku opieram się, zamykam na cztery spusty, byleby go nie wpuścić do swojego życia, proszę go, aby przeszedł bokiem. On zawsze mnie dopada.

Jak przetrwać listopad? Chcecie stworzyć w komentarzach listę rzeczy, która pomoże mi nie popaść w totalne przygnębienie?

Sara