Jakie są zalety i wady wymiany szkolnej? - wymiana #9

To już ostatni post opisujący moje przeżycia, doświadczenia i przemyślenia związane z wymianą. A jak na ostatni post przystało, będzie to podsumowanie, a właściwie wypisanie, dość subiektywnych, zalet i wad takiej wymiany.

Zacznę od zalet, chociaż moja przygoda z wymianą wyjątkowo okrutnie mnie potraktowała. Jednak ja zawsze i wszędzie staram się znajdować plusy. Bo jak to by było, gdybyśmy skupiali się tylko na słabych stronach? Zabrakłoby leków na depresję w aptekach.

1. Mówiłam po angielsku. Musiałam, więc mówiłam. Boję się odezwać w innym języku, przychodzi mi to z trudnością, a podczas wymiany jednak musiałam otwierać usta, tłumaczyć, wyjaśniać, prosić, reagować, opowiadać, proponować, opisywać. I robiłam to po angielsku. Z błędami, bo z błędami, ale jednak.

2. Osłuchałam się trochę z amerykańskim akcentem, który na początku przeraził mnie nie na żarty. O ile rozumiem wszystko, co mówi moja nauczycielka angielskiego – Polka, to nagłe przestawienie się na słuchanie Amerykanów mówiących w swoim ojczystym języku jest naprawdę niełatwe. A ja to pierwsze zetknięcie mam za sobą. Z każdym kolejnym dniem rozumiałam coraz więcej. Co ciekawe potrafiłam załapać, o co chodzi nauczycielom z USA, ale np. B. czasami tak fafluniła, że musiałam prosić ją o powtórzenie albo próbowałam dociec, o co jej chodzi.

3. Poznałam ludzi ze Stanów Zjednoczonych. Ich zwyczaje, ich sposób bycia, ich poglądy, a także ich opinie o Polsce. Początkowo chciałam przygotować osobny wpis o Amerykanach, ale stwierdziłam, że jednak nie poznałam ich jeszcze na tyle dobrze, aby móc ich osądzać. Chociaż kilka nawyków mi utkwiło w pamięci – oni naprawdę chodzą po domu w butach, nie wiedzą zbyt wiele o Polsce (Jednym z języków urzędowych w Polsce jest rosyjski – B.) i są zachwyceni wyglądem Polaków (Dlaczego wszystkie dziewczyny tutaj wyglądają jak supermodelki? – I.)

 

Moje ulubione zdjęcie z wymiany - na wieży toruńskiego ratusza.

4. Poznałam innych uczniów mojej szkoły. Moja szkoła liczy, hm, ok. 600 osób. Choć trudno w to uwierzyć, nie znałam wszystkich. ;) Cieszę się, że mogłam zawrzeć nowe znajomości.

5. Mogłam pozwiedzać. A wiecie, że dla mnie siedzenie w domu czasami jest jak kara. Nie tylko poznałam nowe miejsca jak Chełmno, lecz także odwiedziłam takie, które już wcześniej widziałam, ale bardzo miło było móc zobaczyć je raz jeszcze (np. Malbork).

6. Nowe doświadczenia. Pierwsze wyjście do klubu, w którym, w przeciwieństwie do wszystkich, piłam colę. Granie w Scrabble po angielsku.

7. Otrzymanie drobiazgów zza granicy. Pokazywałam Wam jej w poprzednim poście.

 

A tu już widok na Gdańsk z wieży katedry (konkatedry!).

A wady? Wydaje mi się, że akurat mój gość sprawił, że odczułam je w sposób szczególny… Ale myślę, że gdyby trafiła mi się zupełnie inna osoba, wymiana byłaby o wiele pozytywniejszym doświadczeniem. Zacznę jednak od czegoś, co doskwierało wszystkim.

1. Zmęczenie i uzależnienie od drugiego osoby. Nawet sobie nie wyobrażacie jak opieka, zajmowanie się, spędzanie czasu z drugą osobą potrafi zmęczyć. Dziewczyny opowiadały mi, że ze swoimi Amerykankami spędziły kilka godzin w samych drogeriach i potem po prostu padały z nóg. Ja nie dość, że się nie wysypiałam, to jeszcze ciągle stresowałam się tym, jak będą wyglądać kolejne godziny, co znów wymyśli B.

2. Brak organizacji. Moja znajoma przyznała, że brała już udział w trzech wymianach i ta, czwarta, była zdecydowanie najgorzej zorganizowana. Czekanie, spóźnianie, brak informacji, co robić dalej, o której powrót itp. To również potrafiło człowieka wymęczyć i porządnie wkurzyć.

3. Ogrom zaległości. Właściwie przez kolejne 9 dni po zakończeniu wymiany non stop się na coś uczyłam, nie było dnia, abym nie pisała sprawdzianu. Pomińmy to, że kiedy nie ma mnie na lekcjach, później z niektórych przedmiotów naprawdę trudno mi zrozumieć, o co chodzi.

4. Bałagan. Śmiałam się, że po wyjeździe B. trzeba będzie zdezynfekować dom. Przed jej przyjazdem dom lśnił, a po wyjeździe musieliśmy porządkować pokoje cały weekend.

5. Dziwne przyzwyczajenia drugiej osoby. Takie jak wrzucanie papieru toaletowego do śmietnika zamiast do muszli. I sto milionów innych. Czasami trudno jest wytrzymać z ukochaną osobą przez całą dobę, kilka dni z rzędu, a co dopiero z obcą?

 

Ponownie Toruń i widok na katedrę.

6. Bariera. Językowa, kulturowa. Jednak istniała. I o ile na przykład C., nauczycielka z USA, chciała poznać nasz kraj, była wszystkiego ciekawa, a gdy mówiła to tak, aby dało się ją zrozumieć, to B. była jej całkowitym przeciwieństwem.

Przyznam się Wam, że to, co mnie trzymało przez życiu przez czas wymiany, to fakt, że polecę do USA. Czy gdybym mogła nie przyjmować, a wyjechać do Stanów, zdecydowałabym się na bycie czyjąś gospodynią? Raczej nie.

Dziękuję Wam za wszystkie podpowiedzi, opinie i komentarze pełne wsparcia!

Pozdrawiam ciepło

Sara