Kocham mieć urodziny

Konkurs urodzinowy nadal trwa - zapraszam! :)

Lubię obchodzić urodziny, lubię tego dnia włożyć sukienkę i koronę na głowę, aby wszyscy wiedzieli, że dzisiaj mam swoje święto. Rodzice co prawda mieli niezłą bekę, kiedy wysiadłam z samochodu. Od razu przypomniał im się tekst z filmu "Książę w Nowym Jorku": 

Ale jasełka już były.

Ja tam nie przejmowałam się tym, że ludzie patrzą na mnie zdziwieni i na matmie siedziałam w koronie na głowie.

Akurat tak wyszło, że w tym roku, 16 września, wypełnialiśmy wspólnie z innymi uczniami biorącymi udział w wymianie, wnioski o wizę. Musiałam przez to zostać trochę dłużej w szkole, ale na szczęście nie wróciłam do domu wieczorem. O samej wizie napiszę Wam bardziej szczegółowo w osobnym poście, bliżej wymiany. :)

Jak jeszcze świętowałam tego dnia? Kupiłam w Biedronce czekoladę, która na pierwszym miejscu listy składników wcale nie miała cukru, lecz miazgę kakaową (zdrowiej!). Zjadłyśmy ją wspólnie z kumpelami. Wybrałam się też wyjątkowo na kawę (oj, skończyły się czasy, że kilka razy w tygodniu kupowałam sobie kawę za dychę! Teraz kawę piję tylko na specjalne okazje. ;)) Po powrocie do domu odpowiedziałam na życzenia i te na blogu, i te na Facebooku. Po południu spałaszowałam moją ulubioną zupę (grzybowa!) i… dostałam prezent od rodziców i brata. Jaki to był prezent! Niespodzianka totalna, chociaż ogromnie chciałam dostać właśnie coś takiego.

Jakiś czas temu pół żartem, pół serio, wspomniałam mojej mamie, że najbardziej na osiemnastkę chciałabym dostać reklamówkę słodyczy z Kopernika. Uwielbiam te pierniczki z różnymi nadzieniami, w czekoladzie ciemnej i białej, wafelki teatralne, bagatelki, no po prostu cudo! Niestety, te słodkości do najtańszych nie należą i jadałam je dość rzadko – najczęściej wafelki teatralne. Tymczasem w dniu moich urodzin rodzice weszli do domu z wielką reklamówką po brzegi wypełnioną słodyczami z Kopernika. Przyznaję, że niektórych z nich nigdy nie próbowałam (np. czekoladowych, cieniutkich ciasteczek "Grymasków".) Cieszę się, że mama potraktowała moje słowa poważnie – taki prezent był po prostu świetny. Prawdopodobnie to pierwszy i ostatni raz, kiedy otrzymałam całą reklamówkę słodyczy z toruńskiej firmy Kopernik, tym bardziej więc się cieszę. :D

Wiecie, co jeszcze sprawiło uśmiech na mojej twarzy? To, że otrzymywałam życzenia wszystkimi możliwymi drogami. Składano mi je osobiście, w listach i na kartkach pocztowych. Esemesowo, mejlowo, na Facebooku w wiadomościach prywatnych i publicznie na tablicy. Babcia z życzeniami zadzwoniła do mnie już po 7 rano.

Dowodu nadal nie mam, ale już w przyszłym tygodniu powinnam go otrzymać. Oj, wtedy się zacznie… Nie, nie kupowanie alkoholu, tylko korzystanie z dowodu w zdrowszy i bardziej korzystny sposób. :)

W następnym poście pokażę Wam, jak fajnie można spędzić osiemnastkę w domu, tymczasem teraz sprzedam Wam jeszcze jedną anegdotkę urodzinową. :D

17 września, dzień po urodzinach, wybrałyśmy się z przyjaciółką na gorącą czekoladę. Dodam, że tego dnia było w Toruniu blisko 30 stopni. Chciałyśmy odwiedzić nowo otwartą knajpkę, w której, według reklamy na Facebooku, mają prawdziwą, belgijską czekoladę. Spytałyśmy o czekoladę, bo nie widziałyśmy jej w menu:

- Mają Państwo czekoladę?

- Ogólnie mamy, ale jeszcze nie ma, bo jest za gorąco. Będzie w przyszłym tygodniu.

Wylądowałyśmy więc w Lenkiewiczu. Wielkie gałki ulubionych smaków jak zawsze były wyborne. I były chyba bardziej odpowiednie na panującą wówczas temperaturę.

Pozdrawiam serdecznie. :)

Sara

PS W dzisiejszym poście ciąg dalszy kartek od rodzinki. Najoryginalniejszą kartkę jeszcze Wam pokażę. :D