Co jedzą Amerykanie? - USA #8

Amerykańskie jedzenie to coś, o czym krąży wiele mitów i legend. Mieszkańcy Stanów do szczuplaczków nie należą. Co może być tego przyczyną? Co ja jadłam, przebywając po drugiej stronie oceanu, u amerykańskiej rodziny?
U Amerykanów rozkład posiłków w ciągu dnia wygląda mniej więcej tak: śniadania albo nie jedzą, albo jedzą coś niewielkiego. Między godziną 11 a 13 mają lunch, ale nie jest to coś takiego jak nasze drugie śniadanie, bo lunch u nich często podaje się na ciepło (np. pizzę). Wieczorem (18-20) jedzą coś a'la obiadokolacja – zamawiają dania do domu bądź wyruszają w miasto, rzadziej gotują.

Mój lunch w ekskluzywnej galerii: coś zdrowego, czyli banan, coś na ciepło, czyli kawa i coś amerykańskiego, czyli chleb dyniowy.

Co ja jadałam na śniadanie? Zazwyczaj podgrzewane gofry z paczki z syropem klonowym, który jest słodki i ma piekielnie niezdrowy skład, ale bardzo go lubię. Raz Sarayna zaproponowała mi płatki. Ich płatki nie barwią mleka i nie miękną (czyżby dodawali do nich silikonu?). Pewnego dnia spróbowałam znanego amerykańskiego połączenia – kanapki z dżemem i masłem orzechowym (polecam, połączenie słodkiego ze słonym jest całkiem niezłe, chociaż i tak bardziej słodkie, niż słone). Masło orzechowe to cudo. <3 Ostatniego dnia na moim talerzu wylądował słynny pancake. Na lunch zwykle dostawaliśmy kanapki, ewentualnie pizzę. Pizzę podczas pobytu w Ameryce jadłam aż 5 razy. Co z ostatnim posiłkiem? Również mogła to być pizza, jakieś kanapki w stylu Subwaya, kurczaczki rodem z KFC. Mama Sarayny przyrządziła obiad chyba z 3 czy 4 razy podczas mojego pobytu w USA. Reszta była zamawiana albo jedzona poza domem. 

Pizza na śniadanie, pizza na lunch, pizza na kolację...

Myślę, że jedną z przyczyn otyłości Amerykanów może być dziwny układ ich posiłków. Według zaleceń dietetyków (i Ewy Chodakowskiej) to śniadanie powinno być najważniejszym i największym posiłkiem w ciągu dnia, kolacja natomiast nie może być zbyt obfita i powinna być jedzona najpóźniej 2 godziny przed snem. Dobrze, abyśmy jedli posiłek co 3 godziny. Innym niezbyt udanym pomysłem jest zamiana tłuszczu na cukier. Otóż w Ameryce wiele produktów określa się mianem beztłuszczowych, tymczasem zawierają one tonę cukru (takie mleko dostawaliśmy np. na lunch). 
Co ciekawe, Amerykanie nie piją zbyt wiele herbaty, a nastolatki prawie wcale. U Sarayny w domu nie było nawet czajnika i nie dość, że piłam zaledwie kubek herbaty dziennie (dla porównania w Polsce piję zwykle 4 lub 5), to jeszcze wodę musiałam gotować w rondelku… Mam wrażenie, że Amerykanie nie przepadają za ciepłymi napojami, bo wiele z nich pije wyłącznie mrożoną kawę – gorącą omijają szerokim łukiem. 

Tak wyglądam, gdy dostaję herbatę w domu Sarayny.

W USA Dunkin’ Donuts jest praktycznie na każdym rogu. Pamiętam, jak szczęśliwa i przerażona jednocześnie byłam, kiedy pierwszego dnia poszłyśmy z S. na śniadanie do tego, hm, lokalu. Cieszyłam się, że mogę doświadczyć czegoś nowego, ale i obawiałam się, że tak będzie codziennie i w Polsce zamiast wyjść, wytoczę się z samolotu. Na szczęście moje obawy się nie sprawdziły.
W wielu miejscach jest także Starbucks. Jak już wiecie, kocham Starbucksa (i nabijam się z niego w tym samym czasie), więc odwiedziłam tę kawiarnię kilkukrotnie, a w Nowym Jorku nawet dwukrotnie podczas jednego dnia. Piłam cudowną kawę dyniową i zajadałam się dyniowym chlebem. Dyniowe szaleństwo. :D

Nowojorski Starbucks

Być może zdziwi Was fakt, ale niezależnie, w jakim miejscu będzie się jeść, czy to w Subwayu, w Starbucksie czy w McDonaldzie, przy każdym smakołyku podane są kalorie. Pamiętam, że gdy pewnego dnia jadłyśmy lunch w Subwayu, byłam już tak zmęczona amerykańskim jedzeniem, że specjalnie wybrałam kanapkę, która ma najmniej kalorii.
Niestety, młodzi Amerykanie nie jedzą prawie żadnych warzyw. Gdy przechodziłam pewnego razu korytarzem w porze polunchowej, to na stołówkowych stolikach leżały tace z pozostawionymi liśćmi sałaty. Wszystko inne było zjedzone, ale zielone zostało. Z owoców Amerykanie jedzą głównie banany.

"Tara" zamiast "Sara"

Co mi się bardzo podobało to fakt, że podczas tej wymiany spróbowałam naprawdę wielu nowych rzeczy. Oprócz wcześniej wymienionych dałam się namówić na posmakowanie krewetki, zaraz po przylocie jadłam zaś humus. Ale i tak hitem będą dwa przysmaki. Pierwszy z nich to bubble tea, czyli dosłownie herbata z bąbelkami, zwykle z żelkami. Moja herbata była połączona z mlekiem i smakowała jak shake z żelkami. Drugim hitem, który mogłabym jeść na okrągło, są pianki pieczone w ognisku. Nadziewałam piankę na kij, wkładałam w ogień, po chwili kładłam na herbatnik, na to kawałek czekolady, znów herbatnik i…. pychota! Jedna z lepszych rzeczy jakie kiedykolwiek jadłam. Tylko strasznie brudzi. 

Tym razem nie kawa, a... herbata! Trzeba bić hipsterem by być herbatę w Starbucksie, co nie? :D

Wiecie, co jest jeszcze poniekąd symbolem Ameryki? Precle. Duże, małe, w czekoladzie, z solą, na ciepło, z budki, z paczki, miękkie – bardzo smaczne! Zaś sama Filadelfia znana jest z cheesesteaków. Mnie osobiście nie smakowały, ale wiem, że chłopakom tak. To po prostu kanapka z serem i mięsem w kawałeczkach. 

Mój lunch: cieplutki precel!

Tyle piszę o jedzeniu, a tak właściwie największym minusem tej wymiany było to, że chodziłam głodna. Mimo że S. była bardzo miła, to niestety nieco szalona i nieogarnięta i gdy np. mówiła, że kupimy sobie lunch, okazywało się, że jesteśmy spóźnione albo że jedziemy autobusem, albo coś kompletnie innego. Poza tym pory posiłków zupełnie mnie rozbiły i między nimi bywałam głodna. Podczas wymiany najbardziej tęskniłam za rodzicami i właśnie za polskim jedzeniem i za zdrową żywnością.
Dajcie znać, których z amerykańskich smakołyków już próbowaliście, a których chcielibyście spróbować! :D Myślę, że w dalszym ciągu nie wyczerpałam tematu, spróbuję nieco więcej o jedzeniu napisać w poście o tym, co przywiozłam z Ameryki. ;)

Sara