Oj, działo się... - styczeń 2016

Pierwsze podsumowanie w nowym roku! Styczeń był dość aktywnym miesiącem, z czego się cieszę, gdyż nie przepadam za zastojami, lubię wyjeżdżać, próbować nowych rzeczy, poza tym cenię zmiany. 
Nowa dekoracja w pokoju 
Z racji remontu musiałam zdjąć ze ściany moje słynne serce ze zdjęć. Przez kilka miesięcy fotografie miałam przyczepione tylko na tablicy korkowej, ale chodziło za mną coś nowego. W końcu 6 stycznia z pomocą mamy przyczepiłam do ściany 80 zdjęć. Zorientowałam się, że są wśród nich kadry z takich miast jak: Waszyngton, Filadelfia, Nowy Jork, Wiedeń, Bratysława, Sztokholm, Bydgoszcz, Toruń, Ciechocinek, Rzeszów, Warszawa, Lublin, Gdańsk i Lubowla czyli w sumie z czternastu miejscowości. Wywołałam też zdjęcia zrobione w Małej Nieszawce (której nie nazwę miastem) oraz… na morzu podczas rejsu do Nynäshamn. Mój pokój od razu wygląda inaczej. 

Pomaganie daje niesamowitego kopa 
Po raz trzeci już (i po raz drugi w towarzystwie kochanej mamy) kwestowałam na rzecz WOŚP. W przyszłym roku też mam taki zamiar. :) I mam nadzieję, że będzie równie bezpiecznie jak podczas tegorocznego finału.

Pierwszy poważny bal 
Ferie zaczęły się naprawdę bajkowo. Najpierw fryzjer, potem kosmetyczka… Każda kobieta by tak chciała. :) Na co dzień mało która z nas może pozwolić sobie na takie luksusy. Ja pomyślałam: studniówka jest raz w życiu! Wytańczyłam się jak nigdy, chętnie bym to powtórzyła (tylko może w innym miejscu i z lepszym jedzeniem, ale z tym samym partnerem). Już dzień po studniówce na stronie Gazety Pomorskiej można było obejrzeć zdjęcia z balu uczniów IV LO w Toruniu. Jestem tam, jestem! Zajrzyjcie. :D Tylko nie śmiać się z mojego skupienia w czasie poloneza! Po kilu dniach okazało się, że nie tylko Gazeta Pomorska o nas pisze… Zdjęcie ze studniówki mojego liceum znalazło się na okładce Nowości. Partner mojej przyjaciółki napisał do niej wówczas: Dlaczego plecy Sary są w Nowościach?

Tegoroczne cele… realizowanie czas zacząć! 
Na mojej liście celów na ten rok punktów jest 8. Jeden z nich skreśliłam 21 stycznia, o czym już pisałam na blogu, więc nie będę się powtarzać.

Przeklęte żelazo (a raczej jego przeklęty niedobór) 
Myślałam, że kolejny cel uda mi się zrealizować 25 stycznia. Wypytałam mojego znajomego o szczegóły oddawania krwi i w końcu udałam się do punktu krwiodawstwa razem z moją okropnie zdenerwowaną mamą (ale to ja miałam oddawać krew, nie ona… tak to jest jak mama martwi się o dziecko bardziej niż o siebie). Wypełniłam formularz, następnie pobrano mi krew z palca i… co się okazało? Za niska hemoglobina! Było mi smutno, ale byłam też trochę zaskoczona. Specjalnie kilka tygodni wcześniej poszłam na badania, aby sprawdzić, czy wszystko jest w porządku. Pobrano mi krew, rozmawiałam też z lekarzem. Hemoglobina od 11,5 wzwyż to poziom w normie. Wówczas badania wykazały w mojej krwi poziom 12,1, więc sądziłam, że nie ma się czym martwić. Tymczasem w zeszły poniedziałek w toruńskim szpitalu okazało się, że moja hemoglobina spadła do 11,8, a żeby móc oddawać krew należy mieć 12,5… Przez moment trochę się podłamałam, sądząc, że już nigdy nie będę mogła oddawać krwi. Jednak po rozmowie z panią doktor uwierzyłam, że dobra dieta może mi pomóc. A wtedy ja będę mogła pomóc innym.
A jak Wam minął styczeń? :) Było dużo pracy i nauki? Wybraliście się w jakąś podróż?

Trzymajcie się ciepło!

Sara