Pyszota!

Dziękuję za wszystkie pocieszające i motywujące komentarze pod ostatnim postem. Jest już lepiej, chociaż raczej nie mogę nazwać się najszczęśliwszą osobą na świecie. ;)

Coś Wam powiem. Jestem trochę jak odkurzacz. Może nie taki, jakim są zwykle rodzice ("Niedobre? Zostaw, tata zje!"), ale nie jestem też zbyt wybredna. Na palcach jednej ręki policzę rzeczy, których nie jem, bo po prostu nie lubię. Jasne, są też takie, których nigdy nie próbowałam np. kawior czy kraby, więc nie mogę logicznie ocenić, czy mi smakują, czy też nie. Są też produkty, których staram się nie jeść ze względów zdrowotnych np. serki topione ( nie chcę, by w moim żołądku lądowało mnóstwo oleju palmowego i konserwujących pyszności). A jak mój jadłospis i moja dieta wyglądały 5, 10 czy 15 lat temu? Co często gościło na moim talerzu? Co przychodzi mi na myśl, gdy myślę o przedszkolu albo wizytach u babci?

Jasne klopsiki w białym sosie. To potrawa, którą systematycznie wspominamy razem z bratem; podawano nam takie klopsiki w przedszkolu. Nie mam pojęcia, z czego były zrobione (czy to był pies zmieszany z budą :(?), ale smakowały naprawdę wybornie. Nie pamiętam, abym kiedykolwiek po ukończeniu edukacji przedszkolnej jadła podobnie smakujące klopsiki w białym sosie… 
Grzanki z samym masłem. Ja nie wiem, czy w tych czasach chleb smakuje inaczej, a może to wina masła? Gdy mieszkałam w Toruniu, jadałam u babci wyskakiwanki – grzanki wyskakujące z tostera. Smarowałam je samym masłem, które wtapiało się w kromkę. Mmm, pychota. Teraz grzanki, i to nie z samym masłem, jem głównie wtedy, gdy chleb jest już czerstwy… Kanapki z samym masłem nie jawią mi się raczej jako coś, czym bym się najadła. 
Uśmiech Boryny z Telepizzy. Kiedyś Telepizza była tańsza. Zamawialiśmy zwykle tę samą pizzę z pieczarkami, szynką i cebulą. Była pyszna. Do tego stopnia ją lubiłam, że dwa razy zorganizowałam swoje urodziny w Telepizzy. Można było wówczas sprawdzić, ile razy zamówiliśmy już jedzenie z tego lokalu, wklepując numer telefonu. Okazało się, że moi goście zwykle mieli na koncie kilka zamówień, a my… ponad 50. Niestety, moje spotkanie z Telepizzą po latach było bardzo nieudane. 
Purée i kluski śląskie z proszku. Gdy byłam kilkuletnią dziewczynką, mój tata wracał czasami do domu z różnymi paczuszkami. To, co pamiętam najlepiej, to purée i kluski śląskie. Prawdopodobnie nie było to zbyt zdrowe… Ale wiecie co, dawno już nie jadłam żadnego puree. Sama nie wiem dlaczego. 
Ciasto zebra. Właściwie nic nie stoi na przeszkodzie, aby przygotować to ciasto. Kiedyś moja mama bardzo często je piekła, ale mam wrażenie, że od kilku lat nie jadłam zebry! Znacie ten deser? To taka babka z jasnym i ciemnym biszkoptem. Niby prosta, a jaka smaczna! 
Kisiel ze śmietaną w środku. Prawdopodobnie to brzmi dziwnie, więc już spieszę z wyjaśnieniem: to nie tak, że obecnie nie jadam kisielu, bo jadam, zazwyczaj w weekendy i zawsze na ciepło. Jednak nie ma już tak dobrze jak w przedszkolu, gdzie na kisiel kładziono kapkę bitej śmietany. Hahah, pamiętam te zawody "Kto najszybciej wymiesza kisiel ze śmietaną?". :D Mnie najzwyczajniej w świecie nie chce się ubijać bitej śmietany, a taka w aerozolu to koszmar! 
Serek jak na plaży i Kiri. Dawno, dawno temu, przed wyjazdem nad jezioro czy nad morze, moja mama przygotowywała bułki z serkiem topionym w plastrach. Prawda, że ta nazwa jest głupia, za długa i jakaś taka mało chwytliwa? Jako dziecko nie wiedziałam, że ów pyszny dodatek do kanapki tak się nazywa. Tak powstał serek jak na plaży. Nazywam go w ten sposób nawet teraz, chociaż jem zdecydowanie rzadziej (dla zdrowia). Co do Kiri to na jakiś czas usunięto je ze znanych mi sklepów, a gdy ostatnio moja mama kupiła serek z krówką, tak się cieszyłam, że jedną kostkę zjadłam samą, bez pieczywa, haha. 
Wafelki z Koziołkiem Matołkiem. Takie w zielonym opakowaniu. Możliwe, że ich nie pamiętacie albo nawet nie znacie. To jeden z wyrobów firmy Kopernik (tej od pierników). Chyba zaprzestali produkcji tego batonika… Bo zastąpiono go Teatralnym? Nie mam pojęcia. Właściwie nie pamiętam nawet zbytnio smaku tego wafelka, ale niewątpliwie go jadałam.
Oj, mogłabym jeszcze wymieniać i wymieniać… Jedzenie odgrywa ważną rolę w moim życiu

A w Waszym? Jakie są Wasze wspomnienia z czasów słodkiego dzieciństwa?
Trzymajcie się! Udanego weekendu!
Sara
 PS Zapraszam Was do wzięcia udziału w konkursie z Postrabbit. :)