261 kilometrów zmian

To już nie żadna tajemnica. Miałam się przeprowadzić, zmienić uczelnię, zamieszkać z Maćkiem. Przesunęłam jednak ten plan o rok. Na razie do stolicy przenosi się jedynie mój chłopak, by podjąć wymarzoną pracę jako dziennikarz muzyczny. 

 

Jak to się stało?

W Toruniu jest kiepsko z pracą. A już w szczególności z zatrudnieniem w mediach. Kilka miesięcy temu uzgodniliśmy z M., że będzie szukał pracy w innych miastach. Rozważaliśmy Poznań i Warszawę, bo położone są stosunkowo blisko i na pewno jest tam więcej możliwości znalezienia zajęcia. Cieszyłam się na przeprowadzkę, bo nie jestem zadowolona z psychologii w Toruniu, chciałam trochę zmienić otoczenie i zamieszkać z chłopakiem – nie wyobrażałam sobie związku na odległość. W Toruniu raczej prędko nie zamieszkalibyśmy razem, byłoby to zupełnie nieekonomiczne, podczas gdy ja mam darmowy dach nad głową.

Dlaczego ostatecznie zostaję w Toruniu?

Po rozmowach z rodzicami uznaliśmy, że zamieszkanie razem w Warszawie będzie dość kosztowne. "Dość" to mało powiedziane. Zaoszczędzimy mnóstwo pieniędzy, chociażby na podróże, jeśli ja się nie przeprowadzę. I choć początkowo nie brałam takiej opcji pod uwagę, argumenty dotyczące kosztów mnie przekonały.

Poradnik negatywnego myślenia 

Normalny człowiek cieszyłby się z szansy, którą otrzymała ukochana osoba. Powinnam znajdować plusy w wyjeździe Maćka. I wierzcie mi, szukałam ich intensywnie. Nawet je znajdowałam. Ale pesymistyczne scenariusze przeważały, zaczęłam się najzwyczajniej w świecie bać. Zawsze sądziłam, że związek na odległość = koniec związku. Cóż… chcemy z Maćkiem obalić ten stereotyp. Jasne, wielu parom się nie udało, ale wiele dało radę. Więc my też damy. Nie chcę Wam opowiadać o wszystkich wylanych łzach, o wyrzutach, o słowach rzuconych bez zastanowienia, o wybuchach zazdrości. W każdym razie w połączeniu z sesją egzaminacyjną minione dni były nie do zniesienia. 

 

Są plusy, naprawdę są

Po rozmowach z Maćkiem w końcu znalazłam zalety jego wyjazdu i staram się jakoś pogodzić z sytuacją. Będziemy widywać się co tydzień. Będę jeździć do Warszawy, on będzie przyjeżdżał do mnie. Co się z tym wiąże? Poznam trochę lepiej naszą stolicę! Może w końcu zobaczę Łazienki i wybiorę się do Muzeum Neonów. Więc na blogu - mam nadzieję dość często - będą pojawiać się warszawskie posty. Nie będę wspominać o takich plusach, jak możliwość zdobycia przez Maćka cennego doświadczenia, satysfakcjonująca praca, lepsze zarobki…

Dla mnie to jest ogromna życiowa zmiana, czułam, że muszę się tym z Wami podzielić. Przez ostatnie dziesięć miesięcy widywaliśmy się z Maćkiem kilka razy w tygodniu. Spędzaliśmy razem mnóstwo czasu. Byliśmy prawie na każde swoje zawołanie – prawie, bo jednak Maciek jeździł co jakiś czas do Kruszwicy, do domu, i spędzał tam np. tydzień.

Jasne, że się boję. Ale jednocześnie wiem, że damy radę. 

Trzymajcie za nas kciuki! 

Sara