Ukraiński miszmasz

Posty kobiet są tak nieuporządkowane jak ich fryzury.

Nie wiem, kto to powiedział, ale miał rację. Tak naprawdę właśnie to wymyśliłam.

Dzisiaj będzie miszmasz. I to wcale nie dlatego, że nie mam pomysłu na notkę. Chciałabym Wam tyle opowiedzieć, że upchnę wszystko w jednym poście. Idziecie na to? Nie macie wyjścia. :)

Na pewno słyszeliście w radiu i telewizji o zasypanych wioskach w Lubelskiem. Reporterzy RMFu dowozili nawet świeże pieczywo mieszkańcom jednej ze wsi. My jednak postanowiliśmy wybrać się w tamte rejony. Drogi, którymi jechaliśmy, okazały się przejezdne, ale zaspy na poboczach przerażały swymi rozmiarami. Skoro Suwałki są nazywane polskim biegunem zimna, to może województwo lubelskie powinno być ochrzczone obszarem śnieżnych zasp? Nie dość że osiągają tam one gigantyczne rozmiary, to jeszcze śnieg potrafi leżeć do kwietnia… O czym zresztą wspominałam już w jednym z wpisów (kliknijcie jeśli chcecie zobaczyć święconkę wśród białego puchu).

 

O Ukrainie było ostatnio w mediach sporo. To i ja postanowiłam w jakiś sposób nawiązać do tematu tego kraju (ach, ten konformizm). Nie zamierzam jednak wtrącać się w sprawy polityczne (bo wychodzę z założenia, iż nie należy wypowiadać się na tematy, o których nie mamy zielonego pojęcia). Podzielę się z Wami natomiast ukraińskimi pocztówkami.

Możliwe, iż zastanawialiście się wiele razy, co też ludzie wypisują na kartkach, które dostaję. Uchylę rąbka tej pilnie strzeżonej tajemnicy ;) Na pierwszy ogień idą pocztówki ukraińskie:

Prócz stałych fragmentów typu pozdrowienia i życzenia oraz wyrażenie nadziei, że kartka przypadnie nam do gustu, nadawcy wypisują najróżniejsze rzeczy. Opisują pocztówkę, swoje miasto, życie. 

Niektórzy dzielą się tym, z czego są dumni. I tak np. Tatiana postanowiła poinformować mnie o tym, iż jej córka zdała egzamin na uniwersytecie, a studiuje filologię ukraińską… Olga (która napisała kartkę po polsku po dwóch miesiącach nauki naszego języka!) pochwaliła się, że niedługo weźmie ślub. Naprawdę miło czyta się tak osobiste wyznania, tworzy to swoistą więź między nadawcą a adresatem.

Ludzie, o dziwo, często piszą o pogodzie. Niektórzy (nawet ja już przejęłam ten nawyk), tuż obok daty, piszą temperaturę, która panowała w dniu pisania wiadomości :) Inni wspominają o mrozie, burzach śnieżnych… Ale np. Anastasia dostrzegła plusy aury – mimo mrozu panującego w Kijowie, stwierdziła, ze lato niedługo przyjdzie :D

Z Ukrainy dostawałam kartki w  różnych językach. Niektóre pisane były po rosyjsku bądź ukraińsku (i tłumaczone przez moją mamę, ja nadal kojarzę tylko kilka literek cyrylicy, a moja znajomość rosyjskiego ogranicza się do słówek nadzieja, dzień dobry, cześć, dziękuję, pies i co, których i tak zapewne nie wypowiadam w 100 procentach dobrze), inne w całości po angielsku, zdarzały się też pół na pół oraz, wspomniana już, widokówka od Olgi (ktoś chce się uczyć naszego ojczystego języka, czy to nie zaskakujące?)

Niestety, wszystko, co dobre, szybko się kończy. Wstawanie przed siódmą – witaj znowu!

Sara