Chodźmy do króla!

Jeśli myśleliście, że uroczysta zmiana warty ma miejsce wyłącznie w deszczowym Londynie, to dziś udowodnię Wam, jak bardzo się myliliście. Nikt nie lubi, gdy wygarnia się mu niewiedzę. Ale ja to zrobię bezboleśnie - zresztą, nie macie się czego wstydzić, dopóki nie odwiedziłam Sztokholmu, nie miałam pojęcia o sztokholmskiej zmianie warty.

Z mamą szukałyśmy pałacu. Brzmi groteskowo, ale tak właśnie było. Jakoś... nie rzucał się w oczy. ;) Ale gdy zauważyłyśmy długi pas jezdni, którego krawędzie stanowiły barierki, a potem natknęłyśmy się na panów w czapkach (ale nie takich włochatych jak w Londynie!), wiedziałyśmy, że korona jest blisko.

W zamku tym rodzina królewska jednak... nie mieszka. Nie wypatrywałam więc króla w oknach. Nie wiem, jak wiele wiecie o rodzinie królewskiej, obstawiam, że tyle, ile ja przed wyjazdem. Dokładnie tyle. Nic. Po powrocie do Polski zaczęłam trochę interesować się ich losami, drzewem genealogicznym, kto z kim, dlaczego i jakie są skutki (w postaci dzieci ;)).

Szwecją włada obecnie król Karol XVI Gustaw. Ma on troje dzieci - Wiktorię (następczynię tronu, tak, kobietę, nie najstarszego syna! Wszystko dzięki ustawie, uchwalonej nota bene wbrew opinii samego króla, wielu Szwedów i wiekowej tradycji mówiącej o tym, iż to pierworodne dziecko jest dziedzicem tronu - niezależnie od tego, jakiej jest płci.), Magdalenę i Karola Filipa. Sam król spokrewniony jest z brytyjską królową Wiktorią.

Do zamku oczywiście można wejść, można go zwiedzić, ale żadnych zdjęć robić nie wolno, czego pilnują uważni ochroniarze (chociaż góównie były to panie, nie panowie). Ale wiecie, jak trudno było mi się obejść bez #selfie w jednym z setek gigantycznych luster?  ;)

W apartamentach jest bardzo duszno, gdzieniegdzie można dostrzec kurz i, no cóż, nikt tam raczej nie wietrzy. Komnaty są ogromne i po przejściu przez wszystkie nie czułyśmy nóg. Zgodnie z mamą stwierdziłyśmy, że życie rodziny królewskiej jest przereklamowane i przenigdy nie chciałybyśmy pokonywać tylu kilometrów, aby przekazać komuś choćby drobną informację (chociaż zapewne to służący nabiegają się najwięcej...). W apartamentach znajdują się oryginalne meble sprzed kilkuset lat, ogromne łoża z baldachimami i trony. A w sali tronowej było nawet wifi. ;)

Nie byłyśmy pewne, w którym miejscu odbywa się zmiana warty, ale metoda idziemy za tłumem w przypadku nieznajomości miasta często się sprawdza. Nie była to tak huczna i oblegana przez tłumy zmiana warty, ale gapiów nie zabrakło. Nie można ich było liczyć zapewne w tysiącach, a może...? W każdym razie ochrona nie prosiła, aby uważać na złodziei, jak miało to miejsce w Londynie.

To, co mnie urzeka w zmianach warty, to oczywiście muzyka. Popisy ruchowe wartowników (i wartowniczek, kobiety również mogą strzec zamku :)) jakoś nie bardzo mnie fascynują, za to połączenie bębnów i trąb zdecydowanie tworzy uroczystą atmosferę - odnosi się wrażenie, że uczestniczymy w czymś niezwykłym.

Co jeszcze można powiedzieć o szwedzkiej zmianie warty, poza tym że nie jest to wydarzenie z tak wielką pompą jak na wyspach? Organizacja także średnia. Mam wrażenie, że wszystko odbywa się na lajcie, z mniejszą dokładnością i mniej restrykcyjnym przestrzeganiem wszelkich reguł. Ale mimo to podobało mi się!

Czy ktoś z Was widział kiedykolwiek zmianę warty? Może tę w San Marino? Dzielcie się wrażeniami! I na koniec prośba - jeśli ktoś z Was posiada pocztówkę z rodziną królewską i chciałby się wymienić, byłabym ogromne wdzięczna!

Pozdrawiam

Sara

PS Życzcie mi powodzenia na polskim - nie dałam szansy Panu Tadeuszowi, aby skradł moje serce.