Bulwary miłości

Czy u Was też tak pięknie świeci dziś słońce? Wróćmy więc jeszcze raz, choć na moment, do ciepłych dni. Nie potrafię, po prostu nie potrafię rozstać się z latem. I choć wiem, że nie powinno się żyć przeszłością, to ja z chęcią wspominam te ciepłe dni, podczas których nie trzeba było się martwić o to, że gdy zdejmiemy rękawiczkę, aby odebrać telefon, to skostnieją nam palce. 

Bulwary nadwiślańskie to kolejne toruńskie miejsce związane z miłością. Można usiąść na jednym ze schodków, schować się przed światem albo spacerować wzdłuż Wisły. Rankiem, wieczorem, latem, zimą. O każdej porze roku mamy szansę spotkać tam zakochanych trzymających się za ręce. Chociaż czasami trzeba się nieźle nawyginać, aby obejść zajętych sobą kochanków.

Bulwar położony jest tuż obok Starego Miasta, więc spotkania ze znajomymi często kończą się właśnie w tym miejscu. Można tam natknąć się na dzieciaki z lodami od Lenkiewicza (najlepsze w Toruniu, jedna gałka ma wielkość ponad dwóch tradycyjnych gałek, lody są smaczne, w naprawdę wielu smakach, chociaż aby móc rozkoszować się takim smakołykiem, szczególnie w lecie, swoje w kolejce trzeba odstać.) Na bulwarze można też spotkać biegaczy, szczególnie rano, koło 7. Pary młode często spacerują bulwarem, szukając odpowiedniego miejsca na ten jeden wyjątkowy kadr. Mnie zdarzało się na bulwarze odrabiać lekcje w czasie okienka, ale też, gdy byłam trochę młodsza, raz (i na szczęście nigdy więcej) zeszłam aż do kamieni tak, że Wisłę miałam dosłownie na wyciągnięcie ręki. Łaskawy los sprawił, że nie wpadłam do wody.   
Jak widzicie na bulwarze toczy się życie. Nie tylko miłosne. 

Stamtąd ruszają rejsy gadającym statkiem po Wiśle, kiedyś też (nie wiem, czy nadal) odpływała stamtąd Katarzynka, przeprawiając turystów (i nie tylko) na drugi brzeg do punktu widokowego, z którego roztacza się panorama całego Starego Miasta.

  

Z bulwarów można dostrzec dwa mosty – kolejowy, którym biegł kiedyś mój tata (a przynajmniej tak głosi legenda) i do niedawna jedyny drogowy most w Toruniu, o którym co jakiś czas robi się głośno z różnych powodów – a to samobójcy, a to odkładany w nieskończoność remont, a to stłuczka, która uniemożliwia przejazd… Na moście tym nie ma bowiem dwóch pasów ruchu, a… 1,5. Lub, jak kto woli, 3 pasy (optymistyczna wersja :)) Mamy tam do czynienia (ja przynajmniej dwa razy dziennie) z tzw. suwakiem. Pomysł ten był niegdyś krytykowany przez wiele osób, teraz wszyscy się już przyzwyczaili do tego, że jadąc środkowym pasem, w pewnym momencie trzeba wrzucić kierunek i zjechać na boczny pas jezdni, gdyż w połowie mostu środkowy pas po prostu się kończy. Jest to utrudnienie dla służb ratunkowych, bo w końcu na moście jest więcej samochodów niż kiedyś, a jakoś przebić się trzeba. 

Wydaje mi się, że będąc w Toruniu, trzeba wygospodarować choć chwilę na spacer bulwarem. Jeśli chcemy, możemy nasz wzrok skierować w stronę Wisły, jeśli nie, to naszym oczom ukażą się średniowieczne bramy prowadzące do miasta.

Buziaki!

Sara

PS Mam dla Was po raz kolejny piosenkę o miłości, którą uwielbiam: 

A jeżeli jesteście ciekawi, jakie jeszcze miejsce w sam raz dla gruchających gołąbków znalazłam w Grodzie Kopernika, to zapraszam tutaj.