Czas zaniemówić

Myślę, że to dobry czas na to, aby zaniemówić.

Aby wszystko wyrazić gestami, aby zapomnieć o jakichkolwiek słowach, a nawet bliżej nieokreślonych dźwiękach.

Zagramy w kalambury?

Nie zliczę, ile razy w swoim życiu grałam w kalambury, czyli pokazywanie (bądź też rysowanie) danego hasła w taki sposób, aby pozostali uczestnicy zgadli, o co nam chodzi. Podczas lekcji angielskiego, spotkań z przyjaciółkami, urodzin, a czasami, nawet w zwyczajnych rozmowach, zupełnie mimowolnie, gdy brakuje mi słów, próbuję coś pokazać.

Kalambury z łatwością możemy przygotować sami, wystarczą karteczki i pomysł. Możemy zawęzić kategorie do kolegów z pracy/szkoły, sławnych osobistości, zwierząt… Możemy też postawić na filmy i seriale, co zrobili twórcy gry Kino Fun.

Kiedyś udało mi się wygrać w Internecie bon do MrJoy, sklepu ze śmiesznymi gadżetami, nietypowymi urządzeniami. Wybraliśmy wspólnie z rodziną spośród szerokiego asortymentu papier toaletowy z sudoku, myszkę w kształcie samochodu, drewnianą pocztówkę i grę Kino Fun.

Zasady gry są proste – należy pokazać określenie widoczne na kartoniku. Twórcy postanowili trochę urozmaicić zabawę, wprowadzając takie zastrzeżenia jak pokazywanie w dwie osoby bądź pokazywanie na leżąco. My raz tego przestrzegamy, raz nie, zależy, jak bardzo nam się chce wydziwiać. ;) Gra podzielona jest na 5 kategorii – film animowany, film polski, serial, gwiazdy ekranu i film światowy, w dodatku każda z tych grup dzieli się na hasła łatwe i trudne. Można (jak radzą w instrukcji) każdej kategorii przyporządkować cyfrę, później rzucić kostką i wybrać kartę z odpowiadającej liczbie oczek kategorii, ale można też ustanowić inne zasady – ważne, aby po pierwsze dobrze się bawić, po drugie zapomnieć o tym, że mamy struny głosowe, po trzecie wykazać się niebywałą kreatywnością, aby nasi przyjaciele domyślili się, o co nam chodzi.

Niektóre hasła są dość proste np. Ojciec Mateusz, Hannibal Lecter czy Dumbo, ale Wojownicze Żółwie Ninja? To już dla mnie niezła zagwozdka. :D

Zaletą tej gry jest na pewno jej wielkość, a raczej niewielkość ;) Karty można zabrać ze sobą wszędzie, a i pudełko nie zajmuje dużo miejsca. Wada to zdecydowanie zbyt mała liczba kart :D A zaletą, ale i jednocześnie wadą są same hasła- część młodszych graczy może nie kojarzyć niektórych z nich, przez co gra nie jest wyrównana, ale mają też szansę poznać filmy z czasów ich rodziców. Tak, tak, mówię o sobie. :D

Przyznajcie się, jakie były najdziwniejsze kalambury, w jakich braliście udział? Wolicie pokazywać czy rysować? :)

Udanego tygodnia!

Sara

PS Zmiany na blogu - już dawniej publikowałam pocztówki z rzadkich krajów, jednak trudno było odnaleźć te posty. Teraz każdy z nich ma odpowiednią etykietkę. Podział pocztówek na kraje, a także osobne kategorie dotyczące moich podróży, podsumowań, postów z przymrużeniem oka, gier planszowych, rzeczy i miejsc, które polecam, wpisów o moim ukochanym Toruniu, spostrzeżeń ubraniowych i innych znajdziecie po prawej stronie. Mam nadzieję, że teraz łatwiej będzie Wam odnaleźć to, czego szukacie, że niejedna osoba wróci do starych postów i znajdzie to, co ją interesuje. :)