Czy starczy Wam słów?

Przypominam o konkursie – nagrody czekają!

Przypominam o głosowaniu na Bloga Roku – skok do pierwszej trzydziestki jest tuż za rogiem! Wystarczy wysłać SMS o treści H11644 pod numer 7122

Pasje i twórczość. Taką piękną nazwę organizatorzy konkursu Blog Roku nadali kategorii, którą wybrałam. Nie tworzę biżuterii, ale długie teksty (które cierpliwie czytacie!) już mi się zdarza. A teksty te dotyczą zazwyczaj moich pasji. Czas więc na kolejną opowieść pasjonatki (rozważcie pozytywne znaczenie tego słowa ;))

Wielkanoc, Boże Narodzenie, urodziny, Dzień Dziecka. Każda okazja była dobra, aby dostać grę. Tak właśnie wspominam swoje dzieciństwo. Całe święta spędzone przy stole albo zastawionym jedzeniem, albo zajętym planszami, kartami…

Przez kilkanaście lat uzbierałam małą kolekcję gier planszowych i słownych. Z czasem także mój brat zaczął dostawać je na święta, więc kolekcja zwiększała się w podwójnym tempie. Niektóre gry były średnio udanymi zakupami, w inne gramy do tej pory. W jedne od święta, w inne prawie co tydzień. Magia gier planszowych. Czujecie ją?

Chciałabym stworzyć cykl postów, w których przedstawię Wam moje ukochane gry planszowe.

Zacznijmy dzisiaj od gier… nieplanszowych. Właściwie to trudno mi je jakoś sklasyfikować, bowiem, aby w nie zagrać, niepotrzebna nam jest plansza (choć można ją wykorzystać).

Tabu

Gra, która sprawi, że nagle zaczynamy się plątać, nasz słownik się skurcza albo niespodziewanie rozszerza i zamieniamy się w słowniki synonimów. Dostałam tę grę wieki temu. Tabu to słowo klucz – w grze chodzi o to, aby opisać wyraz znajdujący się na karcie bez użycia słów, które są zakazane. Można bawić się w te wszystkie dodatki – plansza, klepsydra, piszczałka, pionki ale mnie najczęściej zdarzało się grać w Tabu w autobusie podczas długiej i mozolnej jazdy na wycieczkę albo na obóz – w końcu co to za problem zapakować kilkadziesiąt kart do plecaka? Nawet sobie nie wyobrażacie, jak gra integrowała wycieczkowiczów! Gdy ktoś opisywał słowo, nagle odzywała się osoba siedząca cztery fotele dalej i wykrzykiwała poprawną odpowiedź. 

Różne są zasady gry w Tabu – niektórzy mówią, iż nie należy mówić całymi zdaniami, nie wolno także używać nazw własnych. Te reguły można sobie dowolnie modyfikować tak, aby gra sprawiała nam przyjemność, jednocześnie nie powodując wylewania siódmych potów podczas próby opisu słowa. Ale jedno jest ważne – tabu! Musimy zapomnieć o pięciu niedozwolonych słowach, a także – uwaga – ich odmianach!

Na angielskim w podstawówce byliśmy tak zafascynowani Tabu, że tworzyliśmy swoje własne i to po angielsku! Odważylibyście się?

Skoro już mówimy o Tabu, to może ktoś z Was spróbuje opisać słowo żaluzja bez użycia wyrazów: okno, zasłonić, firanka, słońce, sąsiedzi? :)

 

Wspomniałam wyżej o piszczałce. Jeśli zdecydujecie się zagrać w Tabu drużynowo na punkty (bo i taka opcja jest możliwa), to jedna z osób z drużyny A opisuje słowo członkowi swojej drużyny. Wówczas przeciwnik z drużyny B zamienia się w okropnego, bezlitosnego i niezwykle skoncentrowanego wychwytacza błędów i tylko czeka na jedno potknięcie, na jedno słowo TABU, które niechcący wymsknie się z cudzych ust. Wtedy w ruch idzie piszczałka. Piszczenie nad uchem rozwiewa wszelkie wątpliwości – wypowiedzieliśmy zakazane słowo. Punkt dla przeciwników…

To jedna z tych gier, która powoduje wzmożone napady śmiechu i przedziwne skojarzenia... 

To jak, zagralibyście w Tabu? Starczyłoby Wam słów?

Dajcie znać, co myślicie o nowym cyklu i grach planszowych!

Sara
PS U Oli na blogu losowanie - zapraszam serdecznie.