Gdzie zgubiła się Sisi?

Kiedy byłam małą dziewczynką, na kanale Jetix Play od czasu do czasu oglądałam bajkę "Księżniczka Sissi". Właściwie nie pamiętam żadnego odcinka, wiem tylko, że bardzo trudno było trafić na tę bajkę - nie wiem, czy emitowano ją tak rzadko, czy też o jakichś nieludzkich porach (np. kiedy byłam w przedszkolu). To było moje pierwsze i ostatnie spotkanie z Sisi. Aż do wizyty w pałacu Schönbrunn – letniej rezydencji Habsburgów. No dobra, czasami natykałam się na rodziców oglądających bardzo stary film o losach cesarzowej, ale jakoś nigdy im nie towarzyszyłam. Tajemnice życia Elżbiety poznałam dopiero podczas przesłuchiwania audio przewodnika w drodze do Wiednia. Przez wyjazdem to nie pakowanie zabrało mi najwięcej czasu, ale zgrywanie nagrań na mp4, na telefon… Wyczytałam bowiem, że w pałacu może zabraknąć słuchawek albo urządzeń z nagranymi opisami, więc lepiej wziąć własny sprzęt z domu. Cieszę się jednak, że wysłuchałam nagrań po raz pierwszy jeszcze w autobusie – miałam niejaki pogląd na panowanie Habsburgów. Nagrane są opisy poszczególnych sal, a wszystko przeplatane jest anegdotkami o życiu rodziny cesarskiej. Wiedzieliście, że Franciszek był na nogach już o 5 rano i mył się zimną wodą, a Sisi często urządzała sobie głodówkę? A słyszeliście oryginalny głos męża Elżbiety?
 

Bilety kupiłyśmy przez Internet. Na pewno więcej o biletach wspomnę we wpisie z praktycznymi wskazówkami dotyczącymi podróży do Wiednia i Bratysławy. Teraz napiszę jedynie, że wybrałyśmy bilet, który pozwala na zwiedzenie i zobaczenie 5 atrakcji – pałacu, oranżerii, ogrodów, labiryntu i glorietty. Wydrukowałyśmy kwitki (dziękuję F. za umożliwienie dostępu do drukarki!) i dzięki temu nie musiałyśmy stać w kolejce do kasy – jedynie w niedługim ogonku do audio przewodników (które w końcu wzięłyśmy, nie korzystałyśmy z własnych urządzeń, dobrze jednak, że zabrałyśmy z Polski słuchawki – inaczej musiałybyśmy ciągle chodzić z audio przewodnikiem przy uchu niczym z wielkim telefonem).

Wewnątrz pałacu nie można robić zdjęć, chociaż ochrony nie spotkacie w każdej komnacie. Zobaczyłyśmy z mamą około 40 komnat. Były to dawne pokoje Franciszka Józefa, Elżbiety, ich dzieci, jak również apartamenty Marii Teresy i innych władców. Wszystkie bogato zdobione, z kunsztowną boazerią. Zdecydowanie ładniejsze niż apartamenty rodziny królewskiej w Sztokholmie. Pomieszczenia są jaśniejsze i mniej przytłaczające. Zachowały się oryginalne meble, a nawet przybory toaletowe. Na ścianach wisiały obrazy, portrety. 

Oprócz pałacu spacerowałyśmy po pięknych ogrodach, oranżerii, w której znalazły się kwiaty, rośliny oraz drzewa z najdalszych zakątków świata. 

Na drzewach rosły prawdziwe cytryny.

Mnie bardzo ciągnęło do labiryntu. W tylu filmach, powieściach, bajkach, a nawet książeczkach z zagadkami dla dzieci można natknąć się na miejsce, jakim jest labirynt. Ale czy byliście w takim prawdziwym labiryncie, z wysokim, zielonym żywopłotem, w którym naprawdę trudno jest znaleźć drogę do celu? Ja nigdy, dlatego labirynt w Schönbrunnie przyciągał mnie jak magnes. Błądziłyśmy w labiryncie przez co najmniej 20 minut. Trafiałyśmy do ślepych uliczek lub ponownie do tego samego miejsca. Dwa razy postanowiłyśmy wrócić do wyjścia i zacząć wszystko od początku. Jednak za nic nie mogłyśmy znaleźć wejścia na taras widokowy, mimo że widziałyśmy go dobrze. Moja mama była już nieźle wkurzona, ja starałam się traktować wszystko jak zabawę. Wiedziałam, że prędzej czy później dojdziemy do celu. Chciałam nawet pisać do taty (nieważne, że w tamtej chwili był w Polsce i nieważne, że w życiu nie odwiedził Austrii), aby pożalić się na mamę. W końcu usłyszałyśmy jak jeden z chłopaków, szczęśliwców, którzy już znaleźli drogę, podpowiada grupce osób, jak dotrzeć do tarasu. Wystarczyła nam jedna wskazówka, aby znaleźć drogę. Ufff… 

No i gdzie teraz?

A może tam...?

Sierotka w labiryncie

Tam się ktoś na mnie czai!

Wiem, gdzie jest wyjście!

Po wyjściu z labiryntu krótka sesja przy fontannie i… czas na zoo! O nim w następnym poście. :)

Mimo że naprawdę nie lubię historii jako przedmiotu szkolnego i nie jestem zwolenniczką czytania książek historycznych, to są takie elementy historii, które mnie fascynują, intrygują, szokują, interesują. Życie Żydów w czasie II wojny światowej, zamordowanie carskiej rodziny Romanowów, postać Rasputina czy właśnie Sisi. W poniedziałek, na jedynce, oglądałam pierwszą część filmu o cesarzowej z 2009 roku. Może polecicie mi jakieś inne książki, filmy dotyczące powyższych zagadnień?

W sklepiku pałacowym można było kupić najróżniejsze przedmioty z wizerunkiem cesarzowej Elżbiety. Wszystko dwa razy droższe niż w normalnych sklepach. Z mamą zdecydowałyśmy się jedynie na iście królewskie czekoladki - smakowały wybornie. Zjadłyśmy je od razu, upał nie pozwalał na ich schowanie.

Pozdrawiam serdecznie!

Sara