Oj, działo się... - czerwiec 2016

Czerwiec był pierwszym oficjalnym miesiącem moich długich, pomaturalnych wakacji. Czy jednak wyglądał tak, jak zazwyczaj prezentuje się czas odpoczynku? Oj, raczej nie. :) Ale czy to znaczy, że był miesiącem nieprzyjemnym i jak najszybciej chcę o nim zapomnieć? Niezupełnie…

Przede wszystkim w czerwcu PRACOWAŁAM. Chodziłam do pracy jak przeciętna dorosła osoba, siedziałam w niej 6,5h albo 8h. Wyczekiwałam przerw. Były momenty lepsze i gorsze. Były łzy w oczach i ubaw po pachy. No ale przede wszystkim będą pieniądze! W końcu po to poszłam do pracy, prawda? Miłym akcentem czerwcowych etatów były… nagrody. Dwa razy udało mi się wygrać kosmetyki, poza tym uplasowałam się w pierwszej piętnastce najlepszych konsultantów. Nie wiedziałam, że potrafię być tak przekonująca. Zdawałam sobie jednak sprawę z jednego. Jak coś robię, robię to na 100%.

Pracę znalazłam nie tylko dlatego, że chciałam zarobić. Nie uśmiechało mi się całe dnie siedzieć w domu i zastanawiać się, co by tu jeszcze można posprzątać. Praca sprawiała, że dni mijały szybko, a ja nie myślałam ciągle o nadchodzących wynikach matur. Dzień Sądu Ostatecznego już 5 lipca. :O

W czerwcu przebrnęłam przez teorię na kursie prawa jazdy. Ale to nie wszystko! Po raz pierwszy wyjechałam na ulicę. I wiecie co? To nie jest takie straszne. Momentami jest nawet przyjemnie! Jazdy mnie troszkę stresują, troszkę cieszą, ale głównie ekscytują. Jasne, że są chwile, gdy samochód mi gaśnie, a ja zapominam przerzucić biegi, ale praktyka czyni mistrza, prawda? Instruktor powiedział, że mam predyspozycje do jazdy samochodem, co było dla mnie dużym zaskoczeniem. Nic, tylko się cieszyć i… nie poddawać. 

Trudno było mi znaleźć czas w czerwcu na zrobienie czegoś więcej. Pracowałam również w soboty, więc niedziele zazwyczaj były dniem błogiego lenistwa i czytania książek. Gdy zbliżała się niedziela, śmiałam się, że już niedługo święto – mam wolny dzień! Już trochę tęskniłam za jakąś podróżą. Co prawda nie udało nam się nigdzie wyjechać, ale za to wreszcie porobiłam trochę zdjęć w miejscu owianym złą sławą. 

Bydgoskie Przedmieście to dzielnica kojarząca się torunianom (i nie tylko im) z patologią, rozbojami, kradzieżami, z menelami i ruderami. Jednak to po części stereotyp. W ostatnich latach Bydgoskie Przedmieście bardzo się rozwinęło, wiele miejsc zostało odnowionych. Nieliczni są świadomi tego, iż dzielnica ta kryje w sobie niejeden zabytek, w tym między innymi dawny Konsulat III Rzeszy. Moi rodzice długo nie dawali się namówić na spacer po Bydgoskim. Gdy w końcu wyciągnęłam ich z domu, nadal nie byli przekonani. Wydaje mi się, że budowle z pruskiego muru i klimatyczne kamieniczki nie powaliły moich rodziców na kolana. A co Wy sądzicie?

W czerwcu wróciłam do jednej ze swoich faz i wzięłam udział w kilku konkursach. Do mojego domu dotarły nie tylko kosmetyki, ale i stoliczek śniadaniowy, książka oraz zgrzewka napojów Hortex. :D

Najbliższe dni będą czasem spędzonym bez Internetu. Przymusowy odwyk poświęcę na pewno na policzenie pocztówek, więc za jakiś czas na blogu pojawi się konkurs. 

Jaki był dla Was czerwiec? Przyjazny, uciążliwy, warty zapamiętania? 

Życzę Wam, by lipiec był słoneczny i pogodny! 

Sara