Yes w duszy

W ramach egzaminu z emocji i motywacji wymyśliłam nową emocję. To takie "yes w duszy". Połączenie dziecięcej radości, zadowolenia, dzikiego szczęścia, ulgi, pewien rodzaj odetchnięcia.

Tak naprawdę nikt nie kazał mi tego wymyślać. Ale stwierdziłam, że opowiem Wam o tym.

Są takie momenty w życiu codziennym, w którym cieszę się, że coś mi się udało, że zaszedł dany zbieg okoliczności, że coś, o czym myślałam, ziściło się. Jednak nie tylko o takie chwile chodzi. Kiedy piszę o "yes w duszy", w mojej głowie pojawiają się również sytuacje, w których miałam banalne szczęście albo cieszyłam się jak głupia z przypadków.

Kiedy robię "yes w duszy"?

• Gdy uda mi się stworzyć idealnego koka z wypełniaczem. Albo przedziałek.

• Gdy widzę policję czającą się w uliczce i nie zostaję zatrzymana.

• Gdy na skrzyżowaniu równorzędnym skręcam w prawo.

• Gdy mama kupi mi serki homogenizowane, mimo że nie prosiłam ją o to.

• Gdy nie przypalę garnka.

• Gdy uda mi się pomalować rzęsy, nie zamieniając się w pandę.

• Gdy otwieram rano zmywarkę i okazuje się, że nie muszę z niej wyjmować naczyń.

Jak widzicie, trochę tych przykładów jest. Ale to na pewno nie wszystkie. Możecie się śmiać, możecie się ze mną utożsamiać. Założę się, że również przeżywacie chwile, w których robicie "yes w duszy”. Tylko nie wiedzieliście do tej pory, jak to uczucie nazwać. Spoko, nazwałam je za Was. Mój chłopak również przyznał się do przeżywania "yes w duszy". Na przykład wtedy, gdy wstaje rano i myśli, że będzie musiał iść do sklepu, bo nie ma nic do chleba. Otwiera lodówkę, a tam… serek. Albo jak buszuje w Media Markcie i nagle znajduje płytę, którą chciał kupić od dawna, w supercenie – 19,90zł.

Jakie są Wasze chwile niezrozumianej dla innych radości, ulgi i szczęścia? Wasze "yes w duszy"?

Sara