Świat zamknięty w pudełku

Z podróży możemy przywieźć wiele. Najważniejsze – wspomnienia, doświadczenia, nowe znajomości i umiejętności. Tego nikt nam nie może zabrać, zniszczyć ani ukraść. To jest tylko nasze i już na zawsze będzie. Na drugim miejscu są według mnie zdjęcia. Najlepiej utrwalają nasze wspomnienia. Kiedy je oglądamy, przypominamy sobie wszystkie szczegóły, ciekawe sytuacje, poznanych ludzi, podziwiane miejsca… Zdjęcia są przyjacielem wspomnień i zawsze są chętne, aby uchronić je przed zamazaniem.

Z kolei ja dzisiaj chciałabym napisać nieco więcej o trzeciej kategorii, tzw. pamiątkach. Nie będą to jednak tradycyjne zbieracze kurzu. Podzielę się z Wami tym, co udało mi się uzbierać przez lata, zwiedzając świat i korespondując z osobami z zagranicy dzięki Postcrossingowi (jeśli ktoś nie widział dwóch poprzednich postów o Postcrossingu, serdecznie zapraszam CLICK i CLICK.)

Większość swoich skarbów trzymam w pięknym różanym pudełku, które na szczęście nie kłuje – wręcz przeciwnie, często po nie sięgam i przeglądam, co też udało mi się uzbierać. A trochę tego jest. 

Usługi pocztowe nie należą do najtańszych, dlatego przedmioty otrzymywane od obcokrajowców zwykle są małe, co nie znaczy, że nieciekawe, o nie! Do moich skarbów pochodzących z Rosji mogę zaliczyć matrioszki, łapcie (dawne obuwie wyplatane z łyka) i inne cudeńka.

Poza tym mam mnóstwo ulotek – czy to informujących o przejażdżkach po mieście (z Liechtensteinu) czy to o muzeach (z Niemiec i Holandii), czy nawet o premierach w kinie (z Rosji). Ulotki zwykle nie kosztują, więc sama, kiedy gdzieś jadę, staram się brać je garściami, aby później móc wysłać je komuś z zagranicy i wywołać tym sposobem uśmiech na twarzy tej osoby. W moim pudełku znalazło się również miejsce dla drobiazgów, które może i mieszkaniec swojego kraju by wyrzucił, za to osoba z obcego państwa niezwykle się ucieszy i spróbuje rozszyfrować :) 

 Mowa tutaj o wycinkach z gazet. W Polsce zagraniczne gazety można kupić w Empiku (nie jest to lokowanie produktu :)), jednak ich ceny nie tylko wywołują szok, ale i przerażenie. Dlatego dostanie fragmentu obcojęzycznej gazety zawsze jest czymś miłym (przy okazji można się dowiedzieć, o czym pisze zagraniczna prasa). 

Równie przyjemną rzeczą jest otrzymanie czegoś wykonanego własnoręcznie przez nadawcę. Biżuteria (o tym spróbuję kiedyś przygotować osobny post J), flagi czy nawet uszyte ozdoby wywołują i zdumienie (ale super, że komuś się chciało!), i ogromną radość (chciało mu się to zrobić dla mnie :D).

W pudełku mam mnóstwo biletów. Bilet to wspaniały symbol – w końcu oznacza początek podróży! Pociągiem, metrem, autobusem, czymkolwiek. Zachowuję także bilety wstępu do muzeów – bardzo często są na nich ciekawe zdjęcia. 

Nie trzeba wydawać fortuny, aby przywieźć sobie jakąś pamiątkę z odwiedzonego przez nas miejsca. A nawet można nie wydać nic i przywieźć trochę gruzu, haha. Ale nie byle jakiego gruzu! Wprost z Tatr, nadbałtyckiej plaży czy nawet wulkanu. Na półce skałki prezentują się ciekawie i wcale nie zalegają na nich tumany kurzu J

Od czasu do czasu lubię przywieźć coś praktycznego, np. koszulki. Te z napisami „I serduszko…” może nie są zbyt oryginalne, ale za to za każdym razem gdy je ubieram, przypominam sobie jakie wspaniałe miejsce miałam okazję odwiedzić.

Fantastycznie jest móc przywieźć sobie z innego kraju coś, na co nie wydaliśmy majątku  (i dzięki temu nie mamy wyrzutów sumienia), a i tak przypomina nam to o naszej cudownej podróży. Otrzymywanie od znajomych małych paczuszek, które przebyły kilka tysięcy kilometrów, również jest czymś genialnym – można poznać trochę świata, nie wychodząc z domu. 

Po raz kolejny w tym miejscu polecę Wam Postcrossing – CLICK

Like Sawatka on Facebook – CLICK