Cała nocka zarwana, ale partia wygrana

Kochani, dziękuję Wam za wszystkie komentarze pod poprzednim wpisem o studiach i maturze. Na większość odpowiedziałam. Macie rację - w życiu trzeba robić to, co się lubi, bo inaczej jaki to miałoby sens? :) Na pewno dam Wam znać, jaką decyzję podejmę, ale chcę, aby była ona w 100% moja. Jeszcze jest czas! :D Dziękuję również za odzew pod postem o piosenkach z bajek i filmów animowanych i za Wasze propozycje. Koniecznie muszę obejrzeć "Księżniczkę łabędzi" i "Anastazję".

Jest niedziela. Sobotę przespałam. Haha, tak, jasne, chciałabym. Po zarwaniu całej nocki (dosłownie całej, drzemka nie wchodziła w grę) spałam jakieś 2 godziny. I obudził mnie głód. Potem znów 2 godziny. Tym razem obudził mnie tata, aby zawołać na obiad. W sumie po byciu na nogach przez 26 godzin, "odpoczęłam", zasypiając na 4 godziny. Ale nie narzekam! Raz na ruski rok można zarwać noc, nawet pomimo nieprzyjemnych konsekwencji. Rzecz jasna nie warto zarywać nocy na naukę. Ale na nockę w szkole już tak.

Swoją pierwszą noc w szkole zaliczyłam, będąc jeszcze w gimnazjum. Wówczas całe godziny tańczyliśmy przy Xboxie, śpiewaliśmy na karaoke i graliśmy w planszówki. Obowiązkowym punktem wieczoru były tosty. Mimo że zmieniłam szkoły, mogłam pojawić się na tegorocznej nocce jako absolwentka.

Jak wygląda taka noc? Wszystko zaczęło się około 20. W kilku salach mogliśmy znaleźć różne rozrywki. Była sala karaoke (śpiewaliśmy piosenkę z "Camp Rock"!). Sala z filmami; podobnie jak ostatnim razem nie obejrzałam żadnego, mimo że włączano dobre produkcje. Nie wiem, czy bałam się, że zasnę… Chyba wolałam po prostu bardziej socjalizujące atrakcje. Była też oczywiście oblegana sala z grami planszowymi, słownymi, karcianymi… Sala z Play Station, którą później  przejęliśmy z moją grupką znajomych i zaadaptowaliśmy na kolejną salę z planszówkami. Niestety, Xbox wyzionął ducha kilka godzin przed rozpoczęciem zabawy…

Wiecie, co to LARP? Mnie tłumaczono to już kilkanaście razy, ale nadal nie ogarniam w czym rzecz. Definicja wikipedyjna: "aktywność na pograniczu gry i sztuki, podczas której uczestnicy wspólnie tworzą i przeżywają opowieść, odgrywając role podobnie do improwizowanego teatru". Moje przyjaciółki wzięły udział w tej zabawie. Ja widząc, jakie role są do wybrania, odmówiłam, bo jakoś nie zainteresowała mnie ta historia. Do LARP-a była przeznaczona osobna sala.

Na korytarzu stały przekąski, cukierki, wafle ryżowe, można było zrobić sobie herbatkę, kawę, zjeść tosty… Głodni nie siedzieliśmy. :)

Pewnie ciekawi jesteście, w jakie gry grałam. Było ich mnóstwo. Zaczęliśmy od Dobble i Pictureki, potem przyszedł czas na Dixit, grałam w niego po raz pierwszy. Gdybym spróbowała opisać zasady, nie zrozumielibyście mnie. Zdradzę jedynie, że w grze chodzi o skojarzenia oraz obrazki. :D Bardzo długo graliśmy w Tabu na drużyny, w kalambury z przysłowiami… Chwila gry w Pokera, ponowna gra w Dobble (da się w to grać o 4 rano, uwierzycie?). Po prawie dwóch latach przerwy wróciłam do grania w łyżki! Dlaczego łyżki? Bo widelce i noże są zbyt niebezpieczne. Na czym polega ta zabawa?

1. Kładziemy na środku stołu/podłogi łyżki. Zawsze o jedną mniej niż jest graczy.

2. Rozdajemy karty. Każdy z graczy dostaje 4 karty (także bankier, o którym za chwilę)

3. Jeden z graczy jest bankierem. Ma przy sobie całą talię. Bierze po jednej karcie z talii, nie pokazując pozostałym. Decyduje, czy chce ją zatrzymać czy nie. Jeśli nie, podaje kolejnemu graczowi i wybiera następną kartę z talii. Jeśli tak, musi oddać inną kartę, ponieważ w ręku można trzymać tylko 4 karty.

4. Jakie karty musimy zebrać? Takie, by tworzyły karetę (np. cztery dwójki, cztery damy itp.). 

5. Jeśli mamy w ręku karetę, zabieramy łyżkę ze stołu. Możemy zrobić to cichaczem lub ostentacyjnie. 

6. Kiedy jeden z graczy zabierze łyżkę, pozostali jak najszybciej muszą sięgnąć po inną łyżkę. Nie patrzcie na to, czy macie karetę w ręku, czy nie, tylko rzucajcie się na łyżki! :D 

7. Przegrywa ten, kto zostanie bez łyżki. 

Czasami naprawdę trudno jest zauważyć, że jedna łyżka już zniknęła, bo skupiamy się na przerzucaniu kart i zebraniu karety…

Cieszę się, że mogłam spędzić tę noc z dawno niewidzianymi przyjaciółmi, z nowymi znajomymi, wygłupiając się i prowadząc długie rozmowy, śmiejąc się i mogąc zrzucić głupie odzywki na zmęczenie.

Pozdrawiam ciepło!

Sara