"Mam już zaplanowaną podróż do USA" - wywiad z Aleksandrą

50 stanów. 50 pocztówek. Każda wyjątkowa. Zapraszam Was na wywiad z osobą, której udało się zebrać kartki ze wszystkich stanów USA. Oby teraz udało jej się odwiedzić ten kraj.:)

Sara: Aleksandro, wiem, że lubisz pełną wersję swojego imienia. :) Chciałabym dowiedzieć się czegoś więcej, zajrzeć za kulisy Twojej kolekcji pocztówek ze wszystkich stanów USA. Ale zanim przejdziemy do sedna sprawy, kilka pytań podstawowych. :) Jak długo zbierasz pocztówki? Czy wiesz, ile ich masz, z jak wielu krajów? Co Cię właściwie skłoniło do takiego a nie innego hobby?

Aleksandra: Jeśli chodzi o Postcrossing, to wszystko zaczęło się w listopadzie 2013 roku. W temat wprowadziła mnie moja koleżanka; przyznam, że nie musiała mnie długo namawiać. W moim domu zawsze obecne było pudełko z korespondencją mojej mamy i w końcu dostałam szansę uzbierania własnej kolekcji. Szybko się wciągnęłam, więc śmiało mogę powiedzieć, że nie wybrałam tego hobby, to trochę tak, jakby ono odnalazło mnie. Mam już 270 pocztówek z ponad 40 krajów. Chociaż dla mnie nie kraje są ważne, a to, co prezentują pocztówki, które dostaję. I nie mówię tu tylko o obrazku, dla mnie dużo ważniejsze jest to, co jest z tyłu. :)

S: Dlaczego USA?

A: To dla mnie temat rzeka. :D USA interesuję się od dawna. Czasem mam wrażenie, że od urodzenia. Nie pamiętam, kiedy to się dokładnie stało. Fascynuje mnie wielokulturowość Ameryki, wolność w każdym tego słowa znaczeniu, historia i piękne krajobrazy. Wiele lat po tym jak zafascynowałam się tym krajem, odkryłam pocztówki. A czemu nie miałabym połączyć dwóch pasji? – pomyślałam. Tak zrobiłam i jestem z tej decyzji bardzo zadowolona. Dzięki temu miałam okazję trochę bliżej poznać każdy stan, a także porozmawiać, z według mnie, najuprzejmiejszym narodem na świecie. :)

S: Udało Ci się zebrać kartki z 50 stanów. Ile czasu Ci to zajęło? Czy regularnie wysyłałaś kartki, czy raczej miałaś tzw. fazy na odwiedzanie poczty ;)?

A: Kartki z USA miałam już wcześnie, ale było ich niewiele, maksymalnie z 5 stanów. Moja pierwsza pocztówka, jaką dostałam ze strony postcrossing.com, przyszła do mnie z Nowego Jorku. Ale od postawienia sobie celu do jego realizacji mogło minąć jakieś 6-7 miesięcy. Staram się regularnie chodzić na pocztę, ale akurat w przypadku moich amerykańskich zbiorów było trochę inaczej. Pisałam do ludzi wiadomości z prośbą o wymianę, one przychodzą na emaila. Wiesz, jak to jest, nie każdy sprawdza pocztę elektroniczną codziennie. Często więc było tak, że odpowiedzi od postcrosserów mi się nakładały i wysyłałam po 7 kartek jednocześnie.

S: Nie ukrywajmy, Postcrossing to nie jest tanie hobby. Czy nie było Ci w jakiś sposób szkoda, że skupiasz się na jednym kraju, a nie próbujesz zdobywać kartek z nowych państw?

A: Ale za to jakim kraju! Nie, nie było mi szkoda. Głównie dlatego, że traktuję (inaczej się po prostu nie da) każdy stan USA jako osobne państwo. Każdy ma odrębną tradycję, historię. To właśnie na takim poznaniu Stanów najbardziej mi zależało.

S: Tyle pocztówek, niby jeden kraj, a wszystkie mają coś w sobie. Masz swoją ulubioną? Wszystkie kartki widziałaś wcześniej, czy może większość z nich była niespodziankami?

A: Początkowo sama wybierałam sobie pocztówki. I to był błąd. Odkryłam to dopiero później. Gdy zaczęłam wymiany przez oficjalną stronę postcrossingu o zdjęciach nie było mowy, nawet ich nie chciałam. I to było najlepsze. :) Tak więc większość mojej kolekcji to niespodzianki. A co do ulubionej pocztówki... Sama nie wiem. Bardzo lubię wszystkie mapki. No, ale dobrze zdecydowałam się. Mam dwie ulubione kartki. Jedna to zdjęcie wodza indiańskiego o imieniu Dwa Księżyce. A druga przedstawia wszystkich prezydentów rządzących do tej pory Stanami Zjednoczonymi. Haha. No tak, moje ulubione kartki wcale nie przedstawiają konkretnych stanów. Ale są wyjątkowe i mają dla mnie duże znaczenie, również ze względu na wiadomość od nadawcy.

S: Najdłużej czekałaś na pocztówkę z Missisipi . Dlaczego? Czyżby nie było tam postcrossingowych zapaleńców?

A: Myślę, że zapaleńców tam nie brakuje, chociaż niecałe 200 użytkowników z Missisipi nie jest jakimś świetnym wynikiem. Jednak tu chodzi o coś trochę innego. Jestem osobą, która nie lubi się narzucać. I to właśnie dlatego wcale nie pisałam, nie prosiłam o pomoc ludzi mających wyraźnie zaznaczone, że nie są zainteresowani swapami. A takich w tym stanie jest bardzo dużo. Gdy do tego dojdzie jeszcze częstotliwość logowania się, to można powiedzieć, że miałam ogromne szczęście, znajdując osobę chętną do wymiany.

Tutaj Aleksandra podzieliła się ze swoimi czytelnikami informacją o spełnionym marzeniu - kartkach z 50 stanów USA.

S: Jak zdobywałaś widokówki? Szukałaś chętnych na FB, na stronie Postcrossingu, a może jeszcze gdzieś indziej?

A: Początkowo był to tylko i wyłącznie Facebook. Zamieszczałam ogłoszenia, później mapki pokazujące ilu stanów mi brakuję. Myślę, że wszyscy postcrosserzy wiedzą, o co chodzi. To wychodziło, ale było rozwiązaniem tylko na chwilę. Im więcej stanów miałam, tym trudniej było mi zdobyć kolejne. Wtedy nastąpiło małe zawieszenie, nie wiedziałam, co robić, nie chciałam się poddawać. Na szczęście przypomniałam sobie, że na postcrossing.com można wyszukiwać użytkowników po kraju, regionie, a nawet miejscowości, w której mieszkają. I to uratowało moją kolekcję. :)  Choć nadal widzę minusy kontaktowania się z ludźmi w ten sposób. Nie lubię tego, że na tej stronie korespondencja przechodzi przez e-mail i że istnieje dzienny limit wysłanych wiadomości. Muszę tu wspomnieć o jeszcze jednej rzeczy. Jedną z pocztówek, którą zdobyłam najłatwiej (cała wymiana adresów zajęła może kilka godzin, włączając to w czas na odpisanie i różnice w strefie czasowej) jest kartka z Alaski. Wielu ludzi sądzi, że to coś nie do zdobycia, a to nieprawda !

S: Czy zamierzasz w jakiś sposób wyeksponować swoją kolekcję? Jak przechowujesz pocztówki?

A: Bałam się tego pytania, a wiesz dlaczego? Zadaję je sobie codziennie. I nie mam żadnego pomysłu. Może osoby, które będą czytały ten wywiad, jakoś mi pomogą. Pocztówki przechowuję w segregatorze i pudełku. Nie chcę, by piękne kartki z USA były takie niewidoczne. Myślałam o umieszczeniu ich w antyramie. Ale ten pomysł odpada. Jestem oczarowana, wręcz zakochana w znaczkach amerykańskich. A przecież na ścianie tylko bym je zakryła. Ostatnio myślę o założeniu oddzielnego segregatora na pocztówki zza oceanu i ozdobieniu go motywem znaczkowo- flagowym. To chyba moje jedyne wyjście.

S: Wyjazd do Stanów Zjednoczonych to Twoje największe podróżnicze marzenie? Czy jest coś, co konkretnie chciałabyś zobaczyć, czy cały kraj wydaje Ci się tak samo fascynujący?

A: Zaskoczę Cię, jeśli powiem, że mam już zaplanowaną całą podróż wokół Stanów, włącznie z ogólnikowym planem finansowym? Fascynuje mnie cały kraj, ale wszystko zaczęło się od jednego miasta. Nie wyobrażam sobie sytuacji, że jestem w USA, a nie odwiedzam tego miejsca. Już od wielu lat mam wrażenie, że moje serce przepłynęło wpław i siedzi sobie nad brzegiem rzeki Hudson w Nowym Jorku. To miasto muszę zobaczyć, choćby nie wiem co. Według mnie jest to miejsce niezwykłe ze względu na swoją historię, wielkość oraz kulturę. I kocham je mimo, że w nim nie byłam. Wiem, to szalone. Ale nie mogę nic na to poradzić. Drugim miastem w USA, które koniecznie muszę odwiedzić jest Nowy Orlean. Cudowna architektura… Ale nie tylko to mnie tam popycha. Zawsze lubiłam jazz. Jak mogłabym nie odwiedzić miasta, w którym jazz się narodził, nie poczuć tego klimatu? Poza tym chciałabym przejechać się tymi słynnymi amerykańskimi autostradami biegnącymi pośrodku niczego.

Czy zdziwię Was, jeśli powiem, że Aleksandra zainspirowała mnie do zebrania pocztówek ze wszystkich stanów USA? ;)

Sara