Największa przygoda mojego życia - USA #1

No i jestem z powrotem. Byłam za oceanem, dacie wiarę? Ale na żadnej plaży mnie nie widzieli. Muszelek też nie zbierałam. Spędziłam za to jakieś 20 godzin w samolocie, mniej więcej tyle samo w autokarze. Byłam cztery razy w Starbucksie, w tym dwa razy jednego dnia (burżuj!). Kupiłam blisko 50 pocztówek. Mój główny bagaż w tamtą stronę ważył około 18 kilogramów, natomiast w drodze powrotnej do Polski już 21,7kg.

Ameryka to dziwny kraj. Bardzo dziwny. Pełen kontrastów, pełen różnic. Właściwie to trzeba zobaczyć to na własne oczy, aby dostrzec, że niektóre miejsca są faktycznie jak z filmu, ale też że Stany Zjednoczone to wcale nie jest raj na Ziemi. Bywa tam niebezpiecznie, jedzenie jest słodkie i w większości niezdrowe. Mieszkańcy tego kraju pochodzą ze wszystkich zakątków globu. Istny tygiel kulturowy, smakowy, etniczny, społeczny. Widziałam i ulice z takimi samymi domkami szeregowymi i drapacze chmur, które trudno było sfotografować. Spełniłam jedno z moich dwóch największych marzeń – byłam w Nowym Jorku. Zakochałam się w tym dynamicznym mieście.

Ach, mam Wam tyle do opowiadania! Sama nie wiem, od czego powinnam zacząć. Postaram się przekazać Wam wszystko, co tylko pamiętam i co nadaje się do publikacji (a może nawet i to, co nie, w końcu znacie już moją szczerość i bezpośredniość ;)). Napiszcie proszę, o czym na pewno chcecie przeczytać, czego nie mogę pominąć.

Skoro ten wpis jest takim postem pt. "Wróciłam bezpieczna, bez skręconej kostki, bez bólu gardła, nikt mi nic nie ukradł, a mój bagaż nie zaginął", to może dobrze jest też wspomnieć, że trafiłam do normalnej Amerykanki. Może trochę zakręconej i nieogarniętej, ale bardzo miłej i radosnej. To taka nagroda po kwietniowej traumie.

Cały czas zastanawiam się, jak podzielić posty, jakie zdjęcia pokazać. O dziwo nie zrobiłam ich wcale tysiąc, a zaledwie 500 + spora liczba fotografii na telefonie, których nie policzyłam. Prąd w amerykańskich gniazdkach się na mnie obraził i nie ładował baterii. Dlatego też przez dwa dni musiałam błagać mój aparat, aby zadziałał, aż w końcu ktoś się nade mną zlitował i zabrał mnie do sklepu, by kupić baterie. :D

Postów na temat wymiany będzie na pewno dużo, to mogę obiecać! W końcu przez 10 dni żyłam u amerykańskiej rodziny, jadłam amerykańskie "specjały", zwiedzałam amerykańskie miasta i… to była niesamowita przygoda. Na pewno zapamiętam ją do końca życia. Jasne, że były słabe strony, były chwile zawodu, ale doświadczyłam naprawdę wiele, spróbowałam nowych rzeczy i to się liczy.

Bardzo Wam dziękuję za to, że odwiedzaliście bloga podczas mojej nieobecności. Przypominam, że ukazał się wówczas post o portalu napiszkartke.pl. Dzięki też za wszystkie lajki na instagramie – jeśli ktoś z Was jeszcze nie widział mojej zdjęciowej relacji z USA na instagramie, to zapraszam!

Ściskam bardzo mocno. Życzcie mi powodzenia, muszę nadrobić dwa tygodnie nieobecności w szkole. 

Sara