22 lata w pigułce

Dzisiaj kończę 22 lata. Z tej okazji postanowiłam przyjrzeć się mojej dotychczasowej egzystencji. Brzmi poważnie, prawda? Ale niektórym wydarzeniom z mojego życia daleko do powagi.

Rok 1997. Rodzę się ja, z czarną, gęstą czupryną (!) i pulasami jak u kota brytyjskiego.

Rok 1998. Chodzę na czworakach do tyłu i jem obierki od ziemniaków.

Rok 1999. Zostaję ikoną stylu i pozuję z piwem.

Rok 2000. Biorę udział w pokazie mody i idę do przedszkola. 

Rok 2001. Wymyślam serek jak na plaży.

Rok 2002. Rodzi się mój młodszy brat, a ja z motylkiem vel wenflonem na ręku ląduję w piaskownicy.

Rok 2003. Zakochuję się w pizzerkach jedzonych na plaży i gram Maryję w przedszkolnych jasełkach.

Rok 2004. W drodze na Morskie Oko obcieram sobie pięty do krwi, idę do szkoły i tym razem w jasełkach gram Diabła.

Rok 2005. Jestem druhną na ślubie i biorę udział w kuligu na granicy polsko-ukraińskiej.

Rok 2006. Robię sobie tatuaż na brzuchu i występuję w teatrze.

Rok 2007. Pierwszy raz wyjeżdżam za granicę.

Rok 2008. Uczestniczę w międzynarodowej olimpiadzie matematycznej (!) i ścinam zapuszczane od dzieciaka długie blond włosy.

Rok 2009. Poznaję twórczość Taylor Swift i wyprowadzam się z Torunia.

Rok 2010. Dostaję się do najlepszego toruńskiego gimnazjum i zakładam Facebooka.

Rok 2011. Zostaję laureatką w konkursie z języka polskiego, co zwalnia mnie z egzaminu, i zakładam konto na portalu postcrossing.com.

Rok 2012. Wygrywam bilet na mecz Hiszpania-Irlandia na EURO 2012.

Rok 2013. Zostaję laureatką z geografii, co zwalnia mnie z kolejnego egzaminu, zakładam bloga, całkowicie zmieniając swoje życie, wyruszam w daleką podróż do Italii i zaczynam liceum.

Rok 2014. Pierwszy raz lecę samolotem, zakładam Instagrama i na chwilę zostaję redaktor naczelną.

Rok 2015. Mieszkam przez dwa tygodnie w Stanach Zjednoczonych i staję się dorosła (ale niekoniecznie dojrzała).

Rok 2016. Zdaję maturę, rozpoczynam studia psychologiczne, co staje się najgorszą decyzją mojego życia, poznaję chłopaka na Tinderze, z którym spędzam kolejne 2 i pół roku i zdaję egzamin na prawko.

Rok 2017. Kupuję własne autko, zostaję dziennikarką na dłużej, rudzielcem na krócej i wygrywam w "Milionerach".

Rok 2018. Idę na pierwszy wielki koncert i zaliczam pierwsze wystąpienia podróżnicze.

Rok 2019. Zmieniam pracę, wycinam tarczycę i kupuję kota. Nadal nie rzucam studiów. Nadal zwiedzam stolice europejskie. Nadal piszę bloga.

Życzcie mi przede wszystkim zdrowia i mniej lęków.

Sara