Moja przygoda ze Spotted: Toruń

Z okazji walentynek opowiadam o moich zupełnie nieromantycznych przygodach z facetami ze Spotted: Toruń. 

Z założenia strony na Facebooku zwane Spotted miały pełnić następującą funkcję: gdy zobaczyliście kogoś urodziwego w sklepie/na przystanku/w budce z kebabami, mogliście napisać ogłoszenie na Spotted. Post o tym, że szukacie blondynki z nieziemsko błękitnymi oczami w różowej kurtce albo wysokiego bruneta, który miał na sobie adidasy. Ostatnimi czasy jednak na Spotted zaczęły się również ukazywać inne ogłoszenia…

Ogłoszenia ludzi samotnych. Tych, którzy po prostu szukają znajomych, przyjaciół, drugiej połówki. Kogoś, z kim mogliby wyjść na kawę, spacer, do kina lub po prostu pogadać. Zazwyczaj takie posty wyglądają mniej więcej tak: "Hej, mam 19 lat, poznam chłopaka w wieku 18-23 lata, z którym mogłabym wybrać się po szkole na spacer. Jestem wysoką brunetką. Zostaw serduszko".

Na Spotted: Toruń takie anonimowe ogłoszenia publikowane są praktycznie codziennie. Postanowiłam zaryzykować i… wśród wielu postów pojawił się też mój. Stwierdziłam, że fajnie byłoby znaleźć sobie jakiegoś męskiego przyjaciela, kogoś, kto tak jak ja kocha podróże, książki i nie lubi imprez.

Oto, co się stało.

Pod postem serduszko zostawiło ok. 20 chłopaków. A może i więcej, ale po paru dniach przestałam to śledzić. Kilku z nich odrzuciłam na wstępie – chociażby tych, których opis składał się w 50% z przekleństw. Albo tych, którzy byli dla mnie po prostu za starzy. Albo za brzydcy (wiem, jestem okropna). Odezwałam się do kilku wybranych chłopaków.

Jeden zapytał mnie, o jakie ogłoszenie chodzi.

Drugi okazał się palaczem z 21 punktami karnymi i wskazaniami do psychoterapii.

Trzeci był nudny. Bardzo nudny.

Czwarty interesował się wszystkim tym, czym ja się nie interesuję, tj. numizmatyką, historią, akwarystyką i jaszczurkami. W dodatku był rolnikiem. Nie, żebym miała coś do rolników, ale ta sytuacja zbytnio zaczęła mi przypominać tańszą wersję "Rolnik szuka żony", więc odpuściłam. Zanim to jednak zrobiłam, odbyliśmy dość ciekawą rozmowę, która wyglądała mniej więcej tak:

- Jak bardzo lewicowe poglądy masz?

- Co rozumiesz przez bardzo? Nie jestem za zalegalizowaniem marihuany.

- Ale czy wykluczasz Boga? Czy popierasz używki? Czy propagujesz lgbt?

Wtedy ja napisałam jedyną rzecz, jaką mogłam wówczas napisać.

- Lgbt nie trzeba propagować, jak ktoś jest gejem to nim będzie i tak, i tak.

Lewacka kurtyna.

Później stwierdziłam dyplomatycznie, że za bardzo się różnimy.

No i ostatni chłopak. Był miły. Ale stosował szantaż emocjonalny. Więc to nie mogło się dobrze skończyć.

Ale wiecie co? Ta przygoda ze Spotted: Toruń uświadomiła mi parę rzeczy. Jak już wspominałam w poście o wymarzonym ślubie, zdałam sobie sprawę, jakiego chłopaka nie szukam. Moja przyjaciółka stwierdziła, że ludzie ze Spotted to po prostu nie mój target. I trochę miała rację. Faceci, których tam poznałam, pisali najważniejsze przez rz i, cóż, do intelektualistów było im trochę daleko. A ja szukam kogoś, kto mnie porwie. Ale nie na białym koniu. Tylko inteligencją mnie porwie.

Sara