Wybierz najlepszy tytuł!

O ile dobrze policzyłam, to jest post nr 299. Kolejny post będzie wpisem specjalnym, jest już gotowy od kilku dni. Za to dzisiaj mam do Was pewną… prośbę. :D Ale na początku zerknijcie na kilka rad Tomka Tomczyka vel Kominka vel Jasona Hunta, jednego z najbardziej wpływowych blogerów w Polsce.

 „Sztuki sprzedawania [tekstów] najlepiej uczyć się od mistrzów, a mistrzami są tabloidy.”

„Nie każę Ci kopiować zwyczajów tabloidów i nadawać notkom na blogu tytułów  w rodzaju krwiożercze chomiki pożarły mi ciężarną babcię. Ale już nie śpię, bo trzymam kredens jest dziełem geniusza.”

„Sugeruję, byś częściej stosował tytuły z emocjami, konkretnym przekazem, zdaniem-powiedzeniem, bawił się formą, stosując lead jako uzupełnienie tytułu.”

„Odradzam dawanie oryginalnych i przesadnie pomysłowych tytułów, choć akurat tego uczono mnie na zajęciach z dziennikarstwa.”

„Nie dawaj tabloidowych tytułów kończących się trzema kropkami, np. Babcia Marysia umarła w…”

To rady Kominka, na początku próbowałam się do nich stosować, później zaczęłam tworzyć tytuły, które dają w miarę jasną odpowiedź na to, co jest w tekście. Wymyślanie tytułów to jedno z najtrudniejszych i najbardziej zżerających czas zadań podczas pracy nad blogiem. Wiem, że niektórzy z Was w tytule kolejnego posta piszą po prostu liczbę porządkową albo jasno i przejrzyście przedstawiają, co znajdzie się we wpisie. Jednak ja nie z tych. :D Dla mnie tytuł musi być przyciągający, aby ktoś zerknął na bloga dlatego, że sam tytuł wydał mu się intrygujący. Podczas mojej przygody z blogowaniem nadałam niejednemu postowi kiepski tytuł, ale zdarzyły się też perełki, z których byłam naprawdę dumna. Większość z nich to wpisy z początku blogowania… Kurczę, czyżbym traciła wyobraźnię? ;) Wybierzcie najlepszy według Was tytuł!

1. Spotkałam papieża (post o wizycie w Watykanie z genialnym leadem :D)

2. Oliwki u Louisa (opis ulicy Via Condotti w Rzymie)

3. Słoń w środku miasta (wycieczka do Katanii)

4. Sylwester na Etnie (wspinaczka na Etnę)

5. Ubrania dla pań. Projektanci dlapanów. (kilka refleksji na temat projektantów homoseksualistów)

6. Piekielna droga do nieba (podróż na wyspę Vulcano)

Wszystkie kolory tęczy w Sejmie (krótka relacja z wizyty w Sejmie)

7. Czy warto płakać nad rozlaną kawą? (przeżycia w Starbucksie)

8. Fetysz granic (wyjaśnienie, dlaczego tak bardzo lubię robić sobie zdjęcia na granicach)

9. Konradzie, dlaczego mnieprześladujesz? (wspomnienie o miejscach w Wilnie związanych z Mickiewiczem i Dziadami)

10. 14 metrów kwadratowych pocztówek (cała kolekcja moich pocztówek)

11. Nie wchodźcie na żubra w sukience (wypad do toruńskiego zoo)

12. Autostopem do raju (sesja zdjęciowa: ja a’la nimfa z tabliczką przy drodze)

13. Sorry, taki mamy klimat (zimowe szaleństwo)

14. Jak zostałam królową (Karnawał Niemiecki w moim liceum)

A może macie swoich własnych ulubieńców wśród tytułów? Przyznaję, że często zaglądam na jakiś blog tylko dlatego, że tytuł wydał mi się intrygujący. Kocham gry słów, drobne zamiany w powiedzeniach…

Pozdrawiam

Sara

PS Wielu z Was zastanawia się, co słychać u mnie i u mojego gościa z Ameryki. Właściwie to od dwóch dni głowię się, jak Wam to opisać. Nie chcę nikogo zniechęcać, nie chcę też nikogo zranić. Jednak nie jest dobrze. Mogłabym napisać dwie strony o tym, jak bardzo jestem zmęczona i jak bardzo nie spodziewałam się takich problemów… Powiem tyle: wyobraźcie sobie, że bardzo na coś czekacie, dajmy na to, na wizytę w jakimś mieście. Niestety, okazuje się, że w hotelu musicie spać na podłodze, która wygląda jak łoże fakira. Co więcej są z Wami Wasi bliscy i gdy oni położą się na podłodze, kolce stają się jeszcze ostrzejsze. Kiedy wychodzicie, nikt nie chce z Wami rozmawiać, ponieważ w całym ciele macie kolce. Wyglądacie jak chodzące trupy, bo nie spaliście prawie wcale. Nie możecie nic zrobić, nic. Tak się właśnie czuję. Kochani, chcę być z Wami szczera, dlatego zapewne opowiem Wam, co mnie spotkało, nie będę tylko opisywać wycieczek. Ale dajcie mi trochę czasu. Życzcie mi dużo cierpliwości, dużo snu, dużo spokoju, mało płaczu. Trzymajcie za mnie kciuki!