10 irytujących zachowań u polskich kierowców

Od ponad roku mam prawo jazdy, a od niecałych dwunastu miesięcy własny samochód. Część wyzwań już za mną (jechanie w czasie huraganu/nawałnicy), część jeszcze przede mną (podróż autostradą). Ale jako zdecydowanie nieniedzielny kierowca zaobserwowałam sporo irytujących nawyków Polaków.

1. Niewrzucanie kierunkowskazów. Gdy jeszcze częściej bywałam pasażerką niż kierowcą, często słyszałam, jak mój tata warczy: "Żeby ci kur… kierunek nie pękł". Teraz samej zdarza mi się to mówić, bo niestety spora liczba kierowców nie wrzuca kierunkowskazów. Jasne, rozumiem, że jeśli stoimy na pasie do skrętu w lewo, to może kierunkowskaz jest zbędny, ale błagam, gdy mamy zwykłe skrzyżowanie, skąd ja mam niby wiedzieć, gdzie ty jedziesz, człowieku? Jasnowidz ze mnie marny. Uchyl trochę prywatności, zdradź, w którą stronę skręcasz, a może oszczędzisz komuś nerwów.

2. Niezapalenie świateł. Polacy to straszne sknery. Oszczędzają nawet żarówki w samochodach, permanentnie nie włączając świateł. Dziennie widzę co najmniej kilka aut jadących bez świateł. Jeszcze za dnia to pół biedy, bo raczej ten samochód zobaczę, ale wieczorem, po zmroku? Przecież to czysty masochizm. I egoizm. Najśmieszniejsze jest to, że gdy pokazuję komuś, że ma niewłączone światła, najczęściej zostaję… olana. Bo można zapomnieć. Zdarza się. Ale notoryczne niewłączanie świateł jest zwykłym idiotyzmem.

3. Brawura. Wkurzają mnie wyprzedzający na zakazie, wyprzedzający na trzeciego i ci, którzy myślą, że jak jest ograniczenie do 50, a oni sobie wcisną gaz do 100, to nic wielkiego się nie stanie. Ale jednocześnie irytuje mnie…

4. Bycie cieniasem. Chciałam napisać inaczej, ale wtedy musiałabym wprowadzić cenzurę. Instruktor mojej przyjaciółki powiedział jej kiedyś bardzo mądrą rzecz: gdy jest ograniczenie do 50, nie jedź 40, bo możesz spowodować wypadek. Ludzie zaczynają cię wyprzedzać i istnieje większa szansa kolizji. Właśnie – bycie zawalidrogą jest koszmarnym utrudnieniem. Ja rozumiem, że ktoś jeździ przepisowo, że jak jest 50, to nie jedzie 60. Ale nie można przesadzać, trzeba pamiętać o tym, że na drodze nie jesteśmy sami. Nie twierdzę, że jeżeli mamy ograniczenie prędkości, a za nami tworzy się sznureczek, to mamy znacznie przyspieszyć i prędkość przekroczyć. Jednak nie powinniśmy myśleć: "Ja się nie spieszę, to będę jechać 30 czy 40". To tylko pozorne zwiększenie bezpieczeństwa.

5. Hamowanie zamiast jechania.  Prawdopodobnie jeszcze długo nie zapomnę pewnego powrotu do domu. Przez ok. 6 km jechałam za kierowcą, który co chwilę hamował. Było ciemno, padał deszcz, rozumiem - utrudnione warunki sprawiają, że jedziemy wolniej. Ale można spuścić nogę z gazu, można utrzymywać stałą prędkość – tyle możliwych rozwiązań. Tymczasem osoba jadąca przede mną ciągle przyspieszała, hamowała, przyspieszała, hamowała. Wjechałabym jej w tył z kilka razy. Jej hamowanie było bardzo niebezpieczne i przede wszystkim wprowadzało mnie w błąd, bo myślałam, że może przed nią jedzie rowerzysta, a może sarna wyskoczyła na drogę, a może coś stoi na poboczu. Tymczasem nic z tych rzeczy – ktoś po prostu co chwilę hamował, tak, jakby chciał sprawdzić, czy ma sprawne hamulce. Dobrze, że ja miałam.

6. Niewpuszczanie. My, torunianie, jesteśmy w dość niekomfortowej sytuacji, ponieważ na naszym starym moście, parę lat temu, utworzono tzw. suwak. Oznacza to, że środkowy pas w pewnym momencie się zwęża i kierowcy jadący prawym pasem, muszę wpuścić tych poruszających się pasem środkowym. Stoisz sobie na środkowym pasie, grzecznie migasz, jest wolna przestrzeń, wjeżdżasz, aż tu nagle ktoś stwierdza, że on ci wjechać nie da. Bo nie. Bo taki ma kaprys. W efekcie może zarysować zarówno twoje, jak i swoje auto. Co za tupet.

7. Wpychanie się. Z drugiej strony nienawidzę tych, którzy – na wspomnianym moście – wpychają się wtedy, kiedy już dawno pas środkowy się skończył. Trzeba było pomyśleć wcześniej, mój drogi!

8. Trąbienie na przejazdach tramwajowych. Mam taką zasadę – nie staję na przejazdach tramwajowych. Staję przed nimi. Tymczasem zdarzają się tacy debile, którzy trąbią na mnie, że przecież nic nie jedzie i czemu ja nie stanę na tych torach. No wybacz, ale dla Ciebie swojego życia ryzykować nie będę.

9. Parkowanie na dwóch (ewentualnie trzech) miejscach parkingowych. Nie jestem mistrzynią parkowania – od razu uprzedzę. Jednak aby doskonalić się w tej niezwykle trudnej sztuce, chowam swoją dumę do kieszeni i… wysiadam z auta. Sprawdzam, czy stoję w kreskach. Czy inni będą mogli otworzyć drzwi, wyjechać. Po prostu zostawiam sobie resztki empatii na momenty parkowania. Gdy widzę, że stanęłam na kawałku drugiego miejsca – poprawiam się. Zajmie mi to mniej niż minutę. A po co być grubym i zajmować dwa miejsca, gdy można zająć jedno?

10. Pragnienie bycia panem i władcą. Serio, to, że masz własny samochód, wcale nie znaczy, że możesz wszystko. Żałośni są ci, którzy nie cofną się, żebyś mogła wyjechać –będą czekać, aż ty się cofniesz, bo przecież oni są tacy ważni. Zero wyrozumiałości, zero szacunku. Nienawidzę egoistów. A tych na drodze szczególnie.

A co Was wkurza w polskich kierowcach?

Sara