Miłość rośnie wokół nas

Nadszedł ten znienawidzony przeze mnie czas, kiedy wyciągamy z szaf grube, zimowe kurtki, w których przy odrobinie szczęścia wyglądamy jak po porządnym obiedzie, a przy mniejszej dozie szczęścia jak bałwanki. Gdy kilka dni temu stałam na przystanku, poczułam, ze stanowczo brakuje mi rękawiczek. Za to nie dopuszczam jeszcze do siebie myśli noszenia czapki i nadal paraduję w kapeluszu. Jesień. Właściwie to mam wrażenie, że ona już od nas odchodzi, a zbliża się nieuchronnie zima – w szczególności widać to po zamarzniętym samochodzie i porannym skrobanku. 

W ten zimny, październikowy wieczór, chciałabym Wam pokazać zdjęcia, którymi zachwycała się cała moja rodzina (nie przesadzam!). Babcia ustawiła sobie mnie na tapecie w laptopie, a ciocia – w telefonie. Trochę mnie to peszy, ale muszę przyznać, że ja sama uwielbiam te zdjęcia. Miło móc je obejrzeć w pochmurny i szary dzień i powspominać cudowne, pełne słońca lato. Dobrze pamiętam to spotkanie z utalentowaną, przemiłą i jednocześnie prześliczną (i gdzie tu sprawiedliwość?!) Klaudią w upalny, wakacyjny dzień, przed moją pracą, podczas której pokonywałam dziennie prawie 10  kilometrów. Pierwszym miejscem, do którego zawędrowałyśmy, była Dolina Marzeń. To toruński park położony tuż obok Wisły, ale jednak w dolinie, w taki sposób, że rzeki stamtąd nie widać. Mnie ten park kojarzy się z romantycznymi spotkaniami, chociaż my chyba wybrałyśmy nieodpowiednią porę, bo moje wygibasy nie były podziwiane przez żadnych zakochańców. 

Kilka par zdecydowało się zawiesić w parku swoją kłódkę z inicjałami bądź całymi imionami na znak trwałości ich związku. Mnie zawsze mosty obwieszone kłódkami bardzo się podobały i przenosiły w świat marzeń o wielkiej miłości (właściwie to często znajduję się w tym świecie, to chyba mój drugi dom). Na naszym toruńskim moście drogowym także trochę takich kłódek znalazłam. Czy w Waszych miejscowościach również można natknąć się na takie mostki? Widzieliście kiedyś takie centrum miłosnych wyznań? A może sami możecie się pochwalić taką kłódką? To w sumie musi być dość roztropna decyzja – komu by się chciało przychodzić z jakimś ostrym narzędziem i próbować rozbroić kłódkę? Już lepiej pozostać wiernym. ;) Nota bene to podobno maj sprzyja zakochaniem, a ja co rok obserwuję, jak ludziom nagle przewraca się w głowie właśnie w te coraz krótsze, jesienne dni. Czyżby szukali kogoś na te długie, przygnębiające wieczory? Czy może potrzebują po prostu osoby, która ich ogrzeje? 

Jak mostek, to i musi być pod nim jakaś woda. Na wodzie zaś kaczuszki. Wszystko otoczone zielonymi jeszcze wówczas drzewami i… ciszą. Myślę, że w parku tym można spokojnie się zaszyć i poczytać, bo nie doskwierają tam, aż tak bardzo, hałasy dochodzące z położonej wyżej drogi. 

Dziękuję Klaudii za zdjęcia – ku mojej uciesze mogłam pobawić się w modelkę dłużej niż przez chwilę. Po zrobieniu wielu, naprawdę wielu zdjęć (trudno mi było ograniczyć się do kilku opublikowanych na blogu!) przeniosłyśmy się na pomost nad Wisłą i tam kontynuowałyśmy sesję. Efekty mogliście zobaczyć we wpisie specjalnym, w dniu urodzin bloga. :)

Nadal poszukuję toruńskich miejscówek zakochanych! Może jak jakiś chłopak się do mnie przypałęta, to odkryję ich więcej?

Na koniec mam dla Was piosenkę z Herkulesa, wersji Disneya :) Z bardzo prawdziwym tekstem! Długo można by wymieniać uwielbiane przeze mnie utwory o miłości, z różnych dekad, począwszy od Presleya, poprzez Beatlesów, Annę German, Modern Talking, Briana Adamsa na Taylor Swift skończywszy. Może kiedyś pojawi się post z tymi naj? Dajcie znaś, jakie piosenki Was wprawiają w romantyczny nastrój.

Pozdrawiam

Sara