Jak to jest w tej Ameryce? - USA #10

Mieszkałam przez 10 dni u amerykańskiej rodziny. Chodziłam do amerykańskiej szkoły, jadłam amerykańskie, niezdrowe jedzenie. Byłam w stolicy Stanów Zjednoczonych oraz w ukochanym przez turystów i najczęściej przez nich odwiedzanym miastem USA - Nowym Jorku. To pewne, że przez 10 dni nie można poznać Stanów Zjednoczonych ani Amerykanów. Marek Wałkuski, którego książkę "Ameryka po kaWałku" obecnie czytam (dziękuję Mikołajowi za pożyczenie!), potrzebował 12 lat na poznanie chociażby kilkudziesięciu kawałków USA. Ja mogę się z Wami podzielić tym, co zauważyłam podczas wymiany oraz tym, co dostrzegli inni Polacy, i zechcieli się ze mną tym podzielić. 

• Amerykanie mają fioła na punkcie Halloween. Oczywiście zdarzają się tacy, którzy nie cierpią tego święta (Sarayna twierdzi nawet, że są większością). Ale to nie spowodowało zamknięcia sklepów specjalizujących się w przebraniach halloweenowych, strasznych dekoracjach czy gadżetach. Niektórzy Amerykanie całe swoje mieszkania zamieniają w wielkie domy strachu. Stroją nie tylko podwórko, ale i wnętrze domów. Dla przykładu – w domu S. obrus leżący w kuchni nie dość, że był czarny, to jeszcze wyszywany w pająki. Na ścianach i schodach zostały przyklejone czarne, odrażające szczury. Na komodzie stał nagrobek, na stole kieliszki z napisem "Trick and Treat". Przed drzwiami z kolei przerażające kukły. 

• Jak Halloween, to i dynie. Jak powiedziała Sarayna, Amerykanie w jesienno-halloweenowym okresie myją się dyniami, pachną dyniami, jedzą dynie i piją dynie. Ja bym jeszcze do tego dodała dekorują dynie. To nie przesada.  Do Polski przywiozłam żel pod prysznic pachnący jak dynia, w pokoju, w którym spałam, roznosił się zapach dyniowej świeczki, wszędzie można było kupić dyniowe ciastka, ciasteczka, babeczki i kawę. Z kolei w szkole pewnego dnia ozdabialiśmy… co? Dynie! 

• Jak może wiecie, w USA można mieć prawo jazdy od 16. roku życia. Co za tym idzie wiele osób młodszych ode mnie jeździ tam do szkoły samochodem. Nie wiem, czy akurat ja tak trafiłam, czy po prostu jest to tak popularne i powszednie w Stanach – dużo osób niespokrewnionych (mam tu na myśli znajomych ze szkoły) odwoziło i podwoziło siebie nawzajem. W Polsce, przynajmniej w moim otoczeniu, nie jest to tak częste, żeby ktoś dzień w dzień albo co drugi dzień zabierał kogoś obcego ze szkoły. W USA raz jechałam w 8 osób, a innym razem w 9 osób, w aucie pięcioosobowym…

• Niestety, Amerykanie nie wiedzą zbyt wiele o Polsce. Nierzadko słyszeliśmy pytania typu: A macie w Polsce pizzę? A macie marchewki? Internet? Gdy spytałam Saraynę, co typowego do jedzenia mogę przywieźć z Ameryki do Polski oprócz syropu klonowego i masła orzechowego, ona zaczęła mnie pytać, czy mamy w Polsce żelki, Kitkaty albo tabliczki czekolady… Niektórzy dziwili się, gdy mówiliśmy, że Polska leży w Europie. Ponadto wszyscy, jak jeden mąż, nawet nauczyciele, byli przekonani, że w naszym kraju jest zimno. Po prostu zimno. Tłumaczyliśmy, że mamy klimat podobny do ich klimatu, tj. zimą naprawdę chłodno, latem ciepło. Nie dowierzali. 

• W USA niezwykle popularne są iPhony. U nas, gdy ktoś ma jakieś urządzenie z firmy Apple, to jest wielkie wow. Takie zakupy nie są na porządku dziennym. Tymczasem w Stanach smartphony i inne urządzenia tej firmy są tanie i ogólnodostępne. 

• Amerykanie to naród, który można nazwać otwartym i tolerancyjnym. Nie wskazują może na to statystyki morderstw, ale na co dzień mieszkańcy USA zachowują się nad wyraz życzliwie. Jeśli ktoś u nas, w Polsce, przefarbuje się na różowo, to wszyscy od razu się na niego gapią, nawet odwracają na ulicy, komentują to. W USA albo na nikim nie zrobi to wrażenia, albo jeszcze rzucą komplement. Gdy wracałam z S. ze szkoły, jeden chłopak, którego kompletnie nie znała, pochwalił jej koszulkę. Popularnością cieszy się tam także tzw. small talk, czyli uprzejma wymiana zdań o pogodzie, o niczym istotnym. W sklepie bądź w kawiarni niemal zawsze można usłyszeć "How are you?" + jakąś pochwałę, coś w stylu "Podoba mi się twój plecak". Przyznaję szczerze, że nie pasowało mi to. Powinnam się cieszyć, że ktoś jest życzliwy i otwarty, we mnie natomiast ujawniała się typowa polska podejrzliwość, czujność i złośliwość: "Co on ode mnie chce?" albo "Przecież i tak cię nie obchodzi co u mnie, więc po co pytasz?". Rzecz jasna nie wypowiadałam tych myśli na głos, aby nikogo nie urazić. 

• Dla Amerykanów futbol amerykański to sport narodowy. Ja do tej pory nie znam zasad, pomimo tego że oglądałam fragment w telewizji i cały mecz na żywo. Flaki z olejem...

Co kraj, to obyczaj. Cieszę się, że mogłam zobaczyć fragment amerykańskiej kultury na żywo.
A Wam z czym kojarzą się Stany Zjednoczone?

Udanego tygodnia!

Sara

PS Kochani, jeszcze kilka postów o USA na pewno się pojawi. Nie opowiedziałam Wam jeszcze o Waszyngtonie ani o tym, co też przywiozłam zza oceanu. Dlatego zachęcam do odwiedzin. :)