Nauka, zabawa i więzienie - USA #6

Dzisiejszy post będzie pełen kontrastów. Stąd też taki a nie inny tytuł. W Filadelfii bowiem mieliśmy okazję zobaczyć niecodzienne miejsca… :)

Przed Instytutem Franklina...

...a tu już w środku. Jak widzicie, dopuszczono nas do samego Franklina.

Z okazji wystawy "Splendory Watykanu" w głównym punkcie instytutu ustawiono Bazylikę św. Piotra z klocków Lego. Znalazły się tam też zakonnice z tych samych klocków. :)

Zacznę może od części naukowej. :) Byliście kiedyś w Centrum Nauki Kopernik? Albo w toruńskim Młynie Wiedzy? Może bliżej Wam do Centrum Nauki EXPERYMENT w Gdyni? Wszystkie te miejsca łączy ze sobą chęć przekazania wiedzy poprzez zabawę. W każdym z nich można poszerzyć swoją wiedzę z zakresu fizyki, chemii, biologii dzięki ciekawym urządzeniom, maszynom i, co najważniejsze, poprzez praktykę i ruch, a nie pustą teorię. Amerykanie też mają podobne miejsca. Jednym z nich jest Instytut Benjamina Franklina w Filadelfii. Mimo że nie lubię nauk ścisłych, to żałuję, że mieliśmy tak mało czasu na zobaczenie wystaw i na… zabawę. Bo momentami bawiliśmy się w instytucie tym jak dzieci. :)

Takiej wielkości jest nasz mózg. Hmm, przynajmniej niektórych. ;)

Mam serce na dłoni.

Nie mam zbyt dużego doświadczenia w wyjaśnianiu zawiłości świata fizyki, mechaniki, optyki… Bywa, że łapię się w pułapki iluzji optycznej lub szokują mnie zwykłe prawa fizyczne. Nie będę zatem bawić się w ścisłowca i po prostu pokażę Wam zdjęcia. :)

Kogo widzicie?

A tutaj?

Który mężczyzna jest najwyższy?

Czas, aby zrobiło się strasznie. Bardzo strasznie. Bałam się już w autobusie, gdy za oknem robiło się coraz ciemniej… Później, po dotarciu na miejsce, prawie się trzęsłam. Co mnie tak przerażało? Eastern State Penitentiary. Więzienie, w którym obecnie terroryzują turystów. Jeśli chcecie zostać porwani lub odłączeni od grupy, jeśli chcecie się czołgać, możecie założyć specjalny świecący naszyjnik – wtedy aktorzy straszący w więzieniu będą robić z Wami, co chcą. A czego Wy stanowczo nie chcecie. Ja jestem cieniasem i nie zgodziłam się na założenie naszyjnika. Aktorzy jedynie mnie straszyli, naruszali moją przestrzeń osobistą i wyskakiwali z ukrycia wtedy, gdy najmniej się tego spodziewałam. Podczas pobytu w więzieniu cały czas trzymałyśmy się z A. pod ramię. Przez niektóre korytarze przechodziłyśmy prawie że truchtem. Cały spacer trwał jakieś pół godziny, może trochę więcej. Zdążyłam przez ten czas porządnie się wystraszyć. Abstrahując od tego, że potwornie się bałam, więzienie jest niesamowicie przekształcone. Wszystkie światła, dźwięki strzelaniny, zapachy, dym, mgła, pomieszczenia, w których ma się wrażenie, że wszystko na nas napiera albo sale, w których trzeba przecisnąć się przez nadmuchany korytarz sprawiają, że więzienie naprawdę robi wrażenie. Czasami mrozi krew w żyłach. Chłodne mury idealnie spełniają swoją rolę. Aktorzy są genialnie ucharakteryzowani, zmieniają głosy i widać, że naprawdę chcą być okropnie przerażający. Domy strachu w wesołych miasteczkach to nic w porównaniu do Eastern State Penitentiary.

Dajcie znać, które z tych miejsc chcielibyście odwiedzić.

Trzymajcie się! 

Sara