Jakby z innego świata... - Łódź cz. 3

W ostatnim poście było wesoło i uroczo. Tym razem będzie trochę mniej zabawnie. Ale postaram się zrobić wszystko, byście nie skończyli czytać tego wpisu przygnębieni i znużeni. ;)

Chciałabym, abyście spojrzeli dziś na Łódź innymi oczami. Jak na miasto wielu religii, miasto tolerancji, miasto różnorodności.

Wielokrotnie zastanawiałam się, skąd wzięła się moja fascynacja innymi religiami. Myślałam i myślałam, dlaczego tak bardzo lubię zwiedzać żydowskie i prawosławne świątynie. Jak to się stało, że na mojej liście celów na rok 2016 widnieje punkt "pojechać do województwa podlaskiego", co w domyśle wcale nie oznacza łomżingu, lecz zobaczenie na żywo jedynych meczetów w Polsce. Nurtuje mnie, czy to wszystko jest związane z tym, że jestem buntowniczką, jeśli chodzi o religię katolicką? A może z tym, że cały czas szukam w życiu swojej wiary? Bo to, że Sara to żydowskie imię chyba nie ma nic wspólnego z moimi zainteresowaniami.

To dziwne jechać gdzieś i oglądać cmentarze, prawda? Choć gdyby się chwilę zastanowić, to Cmentarz Orląt Lwowskich, Père-Lachaise, Montmartre czy też Cmentarz na Rossie są bardzo często odwiedzane przez turystów. 

Łódzki kirkut wcale nie jest wyjątkiem. To jeden z największych cmentarzy żydowskich w Europie. Można go zwiedzić za opłatą (6zł). Chociaż to słowo "zwiedzić" jakoś nie do końca mi tu pasuje…

Na tym cmentarzu swoje macewy mają i osoby, które żyły 100 lat temu, i Żydzi, którzy dopiero co odeszli z tego świata. Niektóre z nich są zniszczone, a napisy ledwo można odczytać (chociaż i tak nie znam ani hebrajskiego, ani jidysz, więc nie wiem, co ja bym chciała rozszyfrować!). Inne to okazałe grobowce.

Cmentarz żydowski przy Brackiej to nie jedyny punkt związany z judaizmem, który chciałyśmy zobaczyć w Łodzi. Wyobraźcie sobie jednak, że drugiego miejsca… nie mogłyśmy znaleźć. Miałyśmy adres. Byłyśmy na miejscu. A tu synagogi nie ma! Weszłyśmy na podwórko. Żadnych gwiazd Dawida, żadnych znaków. Lekko zawiedzione ruszyłyśmy w dalszą drogę, zastanawiając się, co jest grane. Po powrocie do domu moja mama wyszperała w Internecie, że synagoga znajduje się w drugim podwórku… Można ją nawet zwiedzać (kontaktowałam się w tej sprawie z Gminą Żydowską!). Koszt – co łaska. Ale co z tego, skoro my jej nawet nie znalazłyśmy…

Jednym z miejsc w Łodzi, które najbardziej zapadło mi w pamięć, jest prawosławny sobór. Do środka nie weszłyśmy, ale z zewnątrz świątynia prezentowała się naprawdę pięknie.

I na koniec łódzki Luwr czyli eklektyczny Pałac Izraela Poznańskiego, żydowskiego przedsiębiorcy. 

Które z tych miejsc chcielibyście zobaczyć, będąc w Łodzi? 

Mam nadzieję, że zachęciłam Was do zmiany myślenia o Łodzi! To nie tylko fabryki i przemysł. To też wielokulturowość, zadbane kamieniczki i… bajkowy powrót do dzieciństwa. 

Uściski! 

Sara