Wojna z wakacyjną nudą #5

Już nie z polskich gór, ale tym razem z granicy polsko-ukraińskiej ślę do Was gorące (tak, wreszcie wyszło słońce!) pozdrowienia! Czy jest tu ktoś tak ciepłolubny jak ja?

Mam dla Was kolejne propozycje na najbliższe dni, podczas których niektórym nie zechce się nawet ruszyć z łóżka (zimno kołdry przyciąga), a innym z kolei trudno będzie wyobrazić sobie leżenie na kocyku bez książki w ręku. Przyznam Wam się, iż ja również nie potrafię leżeć bezczynnie i się smażyć, muszę się czymś zająć, chociażby miały to być krzyżówki (tak właściwie to nie mam nic do krzyżówek :))

Do poczytania: Chłopiec w pasiastej piżamie

Podobno w wakacje chętniej sięgamy po lekkie i przyjemne lektury, niewymagające od nas głębszej analizy (myślę, że moja nauczycielka języka polskiego nie przyswoiła sobie tej myśli zbyt dobrze, radząc nam przeczytać w wakacje Lalkę, która ma tyle stron, że nie wydaje się, aby kiedykolwiek miała się skończyć (a nie czyta się jej tak szybko jak Harry'ego), Pana Tadeusza, z którym niełatwo mi się zaznajomić i Hamleta udającego szaleńca. Lepszego tria na wakacje nie znałam. W każdym razie, jeśli już w czasie urlopu i lata zdecydujemy się sięgnąć po coś ambitniejszego albo chociaż skłaniającego do chwilowej refleksji, to wydaje mi się, iż odpowiednim pomysłem będzie właśnie Chłopiec w pasiastej piżamie. Książka wzruszająca mimo swej lakoniczności. Może ktoś z Was widział film pod tym samym tytułem? Według mnie jest bardziej poruszający. Jedno słowo kojarzące mi się z tą książką to przyjaźń. Przyjaźń potrafiąca złamać wszelkie granice, w tym rasowe. O filmie tym po raz pierwszy usłyszałam w gimnazjum od... księdza. Do tej pory jestem mu wdzięczna za filmy, które obejrzeliśmy z nim na lekcjach, bo większość była naprawdę ciekawa - nie wszystkie dotyczyły aspektów religijnych, lecz poruszały ważne dla każdego człowieka kwestie, takie jak bycie dobrym czy uczciwym. Zrobiło się trochę poważnie, więc teraz może przenieśmy się do świata dzieci. :) I pozwólmy cząstce dziecka, którą nosimy w sobie, jedni głębiej, inni zaraz pod oficjalną warstwą, ujrzeć światło dzienne.

Do obejrzenia: Odlot vs. Merida Waleczna

W ostatnim czasie obejrzałam trzy licznie nagradzane i niedawno powstałe filmy animowane. Prócz powyższych także pełną wspaniałych, wpadających w ucho i niemogących wydostać się z głowy piosenek Krainę lodu. Wspominałam o niej tydzień temu. O ile to opowieść o królestwie obsypanym śniegiem spodobała mi się najbardziej, to tym razem wybór pozostawiam Wam - Odlot czy Merida Waleczna? Pierwszy film przykuł moją uwagę na dłużej niż dwadzieścia minut - zazwyczaj w czasie oglądania filmu wstaję co najmniej 3 razy, a to po coś do jedzenia, a to aby zaspokoić pragnienie, a czasem po prostu aby rozprostować nogi. Przygody starszego pana, który wybrał dość nietypowy środek transportu napędzany tysiącami balonów, wzruszają, bawią, dziwią, a wachlarza różnorakich uczuć można doznać w ciągu kilkunastu chwil. Już sam początek filmu, pokazujący życie dwojga zakochanych w sobie ludzi, został idealnie pokazany bez użycia słów. Wystarczyły gesty, spojrzenia i czyny. Przekazały zdecydowanie więcej niż słowa. Plus dla filmu także za wykorzystanie ubóstwianej przeze mnie arii - Habanery z Carmen. 

Merida Waleczna z kolei to bajka, która zszokowała mnie... scenariuszem. Czy ktoś twierdzi, że bajki są przewidywalne? Nie zdradzę Wam, co konkretnie mnie zdziwiło, ale myślę, że też bylibyście zaskoczeni obrotem akcji. Wiadomo, że zaklęcia czarownic nie zawsze działają tak, jakbyśmy chcieli (a raczej jakby chcieli bohaterowie bajek :)), ale żeby czynić takie dziwy? Nadal nie mogę pojąć, jak stworzyli bajecznie rude kręciołki Meridy. Zazdroszczę jej, naprawdę. Nie dość że rude, to jeszcze loki...

źródło: wspanialyswiat.pl

Do posłuchania: Calling America

Skoro co dzień w domu pojawia się u mnie temat podróży do Ameryki (choć to dopiero za kilkanaście miesięcy), to nie mogłabym Wam nie podrzucić tej piosenki. Tym bardziej że reprezentuje ona styl, który lubię najbardziej - rock'n'roll lat 60. i 70. To nie te współczesne piosenki chwytają mnie za serce albo wprawiają w dobry nastrój w najszybszy i najbardziej efektywny sposób, ale te sprzed wielu, wielu lat... Czuć w nich prawdziwą miłość do tworzenia połączoną z lekkością. 

Do zapamiętania: Kiedy mam czas, to siedzę i czytam, a kiedy nie mam, to tylko czytam. 

Nie ma żadnego powodu, aby zrezygnować z książki. :)

A co Wy polecacie w tym tygodniu? Chętnie się dowiem, może sprawicie, że nie będę marnować czasu, przebywając daleko od domu i nie mając co zwiedzać. 

Sara

PS Dziękuję za wszystkie komentarze z gratulacjami pod poprzednim postem! :)