Koziołki lubią kebaby

Wiecie, że w Toruniu jest ulica Kebabowa? Tak naprawdę nazywa się Szewska, jednak znajdujące się tam bary i puby z dość dużym wyborem różnych fast-foodów przyczyniły się do ochrzczenia jej mianem ulicy Kebabowej. Co ciekawe nie mówią już tak tylko młodzi, także w lokalnej gazecie można znaleźć to, jakże eleganckie, określenie.

Dlaczego piszę tutaj o ulicy Kebabowej? Bo będąc w Poznaniu, sama zjadłam całkiem dobrego kebaba w okolicach rynku. Jeśli ktoś ma ochotę akurat na ten przysmak, to Starówka w Poznaniu będzie w sam raz. Myślę, że kebaby już zawsze będą mi się kojarzyć z Poznaniem. A raczej Poznań z kebabami.Miejsc, w których można było je zjeść, nie zliczyłam.

Poznański rynek jest naprawdę uroczy. Śliczne, kolorowe domki mogą przenieść nas do bajki, figurki i posążki – do starożytnej Grecji. Nie brakuje miejsc, w których turyści chętnie robią sobie słit focie, a i na małą liczbę gości Poznań narzekać nie może. Sama robiłam zdjęcie przemiłej Japonce, która w kółko powtarzała arigato. Na rynku jest i fontanna, i pomnik patrona Pragi – Jana Nepomucena, i studzienka.

Jeśli chodzi o najpopularniejszą atrakcję Poznania – koziołki, to usłyszałam kilka ciekawych anegdot. Dla niezorientowanych koziołki nie są prawdziwe, pojawiają się jedynie o godzinie 12 (punktualnie, nie to co figurki w Mesynie) w okienku na wieży ratusza. 

Po pierwsze – wiecie, że w okresie świątecznym koziołki mają ubrania? Serio:) Żeby im zimno nie było. Co nie znaczy, że w wakacje mają stroje kąpielowe albo wentylatory na półeczce obok.

Po drugie – koziołki nie narzekają na samotność, gdyż towarzyszy im… trębacz. Gra hejnał na cztery strony świata i przy okazji macha turystom.Podobnie jak w Krakowie.

Pokaz koziołków jest naprawdę wielkim wydarzeniem, na rynku gromadzą się tłumy. Zwierzęta jednoczą ludzi :)

 

Oczywiście zawsze muszę wyczaić coś, co nie jest zabytkiem ani niczym powszechnie znanym, a jednak… przyciąga. Tak było i tym razem w Poznaniu z bykiem. A jeśli już jesteśmy przy tego rodzaju zwierzątkach, to opowiem Wam pewną historię na temat mojego rozgarnięcia, ogarnięcia i braku roztrzepania (marzenia). Kojarzycie reklamę Heyah z piosenką Krzysztofa Krawczyka Jak minął dzień? Uprzedzam, że nie jest to lokowanie produktu. Gdy zobaczyłam ten spot pierwszy raz (pech chciał, że od połowy) i ujrzałam na ekranie śpiewające zwierzę, to bez wahania spytałam Co to za bawół?! Od tego momentu w naszym domu zamiast JAK minął dzień, śpiewa się BAWÓŁ minął dzień. 

A już niebawem przeniesiemy się do miejsca egzotycznego, istnych tropików. Jednak nie wyjedziemy z Poznania :)