365 uśmiechów, 52 zaskoczenia i 12 zmian

Podsumowanie. Nie będę się powtarzać, dlatego wcale nie napiszę Wam, że kocham podsumowania. O tym, że kocham podsumowania możecie sobie przeczytać tutaj.

Jeśli już zorientowaliście się, jak bardzo kocham podsumowania, możecie zapoznać się z tym, które przygotowałam dla Was w przededniu wigilii Nowego Roku, w czasie której sklepy monopolowe przeżywają zatrzęsienie, liczba wyświetleń Bałkanicy/Ona Tańczy dla mnie/Gangnam Style na YouTube nagle drastycznie wzrasta, a niebo mieni się wszystkimi kolorami i dziwnie strzela. Sylwester! Cieszę się, że ten rok dobiega już końca. Wierzę, że wraz z nadejściem nowego roku, 2014, zmienią się nie tylko dwie końcowe cyferki w dacie pisanej co dzień tuż obok tematu. Czysta karta, nowe możliwości, postanowienia, w których a nuż tym razem wytrwam? Zawsze się łudzę… Ale nie zamierzam z tego rezygnować. Za każdym razem wkraczam w nowy rok z uśmiechem i wielką nadzieją na lepsze, na pozytywne zmiany. Zawsze staram się zaczynać od siebie, a dopiero później próbować zmienić świat.

Zastanawiałam się przez długi czas, w jaki sposób podsumować ten rok, aby nie było to żmudne, a przy tym pozostało przejrzyste. Pomysł podsunęła mi StyleDigger – spodobał mi się jej prosty, ale jakże efektowny sposób na podsumowanie Blog Forum Gdańsk 2013. Polski alfabet przybywa z pomocą!

Co kojarzy mi się z minionym rokiem?

A jak… autokar. Nie będzie przesadą, jeśli stwierdzę, że spędziłam w 2013 roku w autokarze 100 godzin, a nawet więcej. Czy jestem w związku z tym specjalistką od autokarowej nudy? Nie sądzę. Poznałam za to sposoby na spanie w niewygodnym fotelu, chociaż na pewno nie wszystkie i zorientowałam się, że nawet nieznany ci osobnik, posadzony obok pod przymusem, może okazać się sympatycznym partnerem do gry w karty.

B jak… bal gimnazjalny. To taki przedsmak studniówki. Bawiliśmy się świetnie, motyw retro okazał się strzałem w dziesiątkę, a zdjęcia z tego wydarzenia mogę oglądać w kółko, nie przestając się śmiać. Przepis na udany bal według mojego starego rocznika? Piosenki sprzed czterdziestu, trzydziestu i dwudziestu lat + One Direction. 

C jak… czas. Pędził szybciej niż Pendolino i Dreamliner (ale ten niezepsuty. Dopiero co snułam wiosenne plany, a tu już koniec roku szkolnego. Po chwili początek kolejnego, którego pierwszy semestr śmignął szybciej, niż mogłoby się wydawać.

D jak… decyzje. Naprawdę nienawidzę podejmować decyzji. Kto to w ogóle wymyślił? Wybór między jednym a drugim, kilka słów, które mogą zaważyć o kolejnych tygodniach, miesiącach, a nawet latach. Nie lubię się w to bawić, ale zdaję sobie sprawę, że od podejmowania decyzji nie da się uciec.

E jak… efektywna organizacja zajęć. Umiejętność, której do tej pory nie opanowałam. Nieraz w ostatnich miesiącach brakowało mi zdolności dobrego planowania i organizowania czasu.

F jak… fotografia. Jakoś wszyscy się nią ostatnio interesują. A ja nie. Dlaczego więc miniony rok tak bardzo kojarzy mi się z robieniem zdjęć? Myślę, że ma to związek z zeszłorocznym prezentem gwiazdkowym, który umożliwił uwiecznianie ważnych i tych zupełnie nieistotnych, ale ulotnych chwil. Dysk komputera zaczął się zapełniać coraz to nowszymi folderami… I myślę, że na nich nie poprzestanie.

 

G jak… GiLA. Nie wszyscy z Was wiedzą, ale w roku 2013 opuściłam mury słynnego Gimnazjum Akademickiego w Toruniu (choć jeszcze większą sławą cieszy się Liceum Akademickie). Pobyt w tej, jakże odmiennej, szkole był na pewno ciekawym doświadczeniem, którego może nie wpisze sobie w CV, ale na pewno będę wspominać. W szczególności zapadła mi w pamięć kultura i specyfika, których zapach można było poczuć już na korytarzu.

H jak… human. Skoro opuściłam gimnazjum, to wypadało pójść gdzieś dalej. Nie będę lekarzem, nie dla mnie pracowanie jako naukowiec, nie zostanę ekonomistką. Jeśli chodzi o półkule mózgowe to moja prawa wiedzie prym. Nie będę bezrobotna, nie martwcie się, poradzę sobie. Jeśli ktoś jest w czymś naprawdę dobry, wkłada sporo wysiłku w to, co robi, to wierzę, że mu się to opłaci. 

I jak… Italia. Pierwsze wakacje w kraju, w którym słońce grzeje w inny sposób. Opisywałam Wam je chyba przez tydzień, nie dam rady więc umieścić wszystkich zachwytów w kilku zdaniach. Wiem jedno – na pewno tam wrócę.

Ciąg dalszy już jutro! Kolejne literki, wspomnienia i skojarzenia.