Humanistka bawi się w Centrum Nauki Kopernik

Nawet humanistka, która miała szóstkę z fizyki, a teraz, będąc w drugiej klasie liceum, nosi do szkoły podręcznik od przyrody, może zachwycić się Centrum Nauki Kopernik. Skoro ja mogę, to każdy może. :D

Mimo tłoku i mimo tego, że nie wszystkie urządzenia działały, w Centrum Nauki Kopernik śmiałam się do rozpuku. Warto zarezerwować sobie na to miejsce sporo czasu, choć nas po kilku godzinach tak bardzo bolały nogi, że postanowiliśmy wracać do Torunia. Udało nam się jednak zobaczyć zdecydowaną większość wystaw.

Jeden z humanoidalnych robotów. W Koperniku są takie cztery, a wszystkie cytują Lema i najlepsze fragmenty z polskich komedii (to prawie jak moi rodzice).

Gdzie kołowrotek chomika, tam chomik Sara. Staje się jasne, dlaczego mój brat woła na mnie Chomik. Ale dlaczego Klopsik?

Nawet zdjęcia nie mogą w pełni zobrazować tego, ile można się dowiedzieć, jak bardzo naśmiać, w ilu dziedzinach sprawdzić, ile razy otworzyć usta ze zdziwienia podczas pobytu w centrum. Wystawy podzielone są na różne części – mnie najbardziej spodobała się ta, w której mogliśmy sprawdzić różne umiejętności np. naszą pamięć, wytrzymałość, szybkość, refleks. Chwaliłam centrum również za to, że niektóre maszyny pokazują nasze konkretne cechy, a zabawy stają się w jakiś sposób spersonalizowane. I tak np. mogliśmy zeskanować obraz naszego oka, a później spróbować znaleźć go na ekranie albo też przeczytać Litwo, ojczyzno moja, a później spośród wielu różnych głosów wychwycić nasz własny. Mieliśmy szansę wytwarzać energię naszym własnym ciałem czy też dowiedzieć się, ile wody znajduje się w naszym, nie w kolegi, taty czy przeciętnego człowieka, ale w naszym organizmie. 

Ćwiczę refleks, grając w Dobble, ale ta ściana w centrum zasugerowała mi, że jeszcze trochę muszę potrenować...

Kto ma długie nogi, ten ma trudniej!

Mam kilku faworytów, jeśli chodzi o eksponaty – to słowo nie bardzo tu pasuje, bowiem każdej rzeczy można dotknąć, a niektóre nawet… ugryźć! Tak było z metalową rurką, na którą należało założyć słomkę. Po ściśnięciu słomki zębami i zatkaniu uszu, słyszeliśmy… muzykę! 

To co, może na pizzę? #prawdaboli #demotywator

Nie grzeszę talentem muzycznym, ale okazało się, że świetnie mi idzie gra na harfie bez strun. No dobra, struny były, ale nie było ich widać. Dopiero po dotknięciu miejsca, w którym powinny być, okazywało się, że są to laserowe struny. Próbowałam również grać na gitarze. Przyznaję, przestaję mnie dziwić to, że nie jestem w żadnym muzycznym zespole.

Ten uśmiech mówi wszystko - udaję anielicę!

Jeśli ktoś chce, może zabawić się w lekarza i zrobić misiowi gastroskopię. Biedny miś. Ja tam go oszczędziłam.

Przeurocze były także miejsca i stanowiska związane z miłością. Jako romantyczka i dziewczyna w 99% przekonana, że jest disneyowską księżniczką, nie mogłam pominąć miejsca, w którym mogliśmy posłuchać bicia naszego serca czy też stanowiska do gry w Czar Par.

Trochę jak Alladyn.

Znajdzie się jakiś odważny matematyk lingwista? ;)

Z Dawidem przeżyliśmy trzęsienie ziemi - 5,5 w skali Richtera.

Centrum Nauki Kopernik motywuje, przeraża, pokazuje, udowadnia, bawi, uczy. Nieważne, czy jesteś obcokrajowcem, romantykiem, boidudkiem, kobietą, nastolatkiem, dzieckiem, homofobem, fizykiem, historykiem czy studentem. Centrum Nauki Kopernik zostało skonstruowane w taki sposób, aby zaciekawiło wszystkich - nawet jeśli nie wszystkim, to i tak lwią częścią eksponatów.

 

Dla historyków też się coś znalazło! Radio na przestrzeni lat. Wystarczy przekręcić, aby wysłuchać audycji z poprzednich dekad.

Minusy? Moją kwaśną minę powodowały braki. Np. brak odpowiedniej kulki (ukradziona?) przez co nie mogłam użyć jakiejś maszyny. Niektóre urządzenia nie działały, jednak pracownicy zapewniają, że naprawiają wszystko, jak najszybciej się da. Nieliczne urządzenia, mimo instrukcji, nadal pozostawały dla nas czarną magią. 

Ogromna bańka mydlana.

Wyobraźcie sobie, że widzicie obrzydliwego, wielkiego potwora, takiego jak na zdjęciu, a potem ktoś Wam każe włożyć rękę do dziury. Czego się spodziewacie?

Centrum jednak polecam. Zaopatrzcie się w duże pokłady energii i przede wszystkim zróbcie wszystko, aby było Wam wygodnie - nie za ciepło, abyście mogli biegać (tak!), skakać, ćwiczyć, zwijać się ze śmiechu, a to wszystko w atmosferze nauki, która nie przeraża nawet w ferie. ;)

Pozdrawiam

Sara