Najlepsze i najgorsze książki, jakie przeczytałam w 2019 roku

Czytanie stanowi ważną część mojego życia. W zeszłym roku ukończyłam 62 książki. Zrobiłam dokładne podsumowanie, żeby przekonać się, które uznałam za godne polecenia, a które okazały się totalną porażką.

Jestem dość łaskawa w ocenianiu książek na lubimy czytać – w tym roku żadna pozycja nie otrzymała ode mnie oceny 1, 2 ani 3. Moja mama skomentowała ten fakt słowami: "Pewnie gdy książka ci się nie podoba, to ją odkładasz". I być może jest w tym odrobina prawdy. Myślę, że w tym roku było co najmniej 10 tytułów, których nie ukończyłam. Okazały się nie dla mnie, nie porwały mnie. Jednak niektóre książki postanowiłam dokończyć, choć  na to nie zasługiwały. Robiłam to z czystej ciekawości, z nadziei na to, że może jednak będzie lepiej, albo po prostu żal mi było tych przeczytanych stron. A niekiedy chciałam się po prostu przekonać, czy dno będzie coraz głębsze. Zatem żadnej książce nie przyznałam w tym roku 1, 2 bądź 3 gwiazdek, ale też żadna nie otrzymała ode mnie 10.

Podsumowanie

1 gwiazdka * = 0 książek

2 gwiazdki ** = 0 książek

3 gwiazdki *** = 0 książek

4 gwiazdki ****= 2 książki

5 gwiazdek ***** = 8 książek

6 gwiazdek ****** = 16 książek

7 gwiazdek ******* = 10 książek

8 gwiazdek ******** = 17 książek

9 gwiazdek ********* = 8 książek

10 gwiazdek *********** = 0 książek

Wydaje mi się, że warto zwrócić uwagę na skrajności, a zatem na tytuły ocenione najsłabiej i najlepiej. Zacznijmy od sporej dawki krytyki. Na cztery gwiazdki oceniłam w tym roku dwie pozycje. Pierwsza z nich to książka, która okazała się bestsellerem. Dla mnie to gniot i stek bzdur, pseudonaukowy bełkot irytujący czytelnika. Po przeczytaniu tej książki każdy mógłby się uznać za chorego, a raczej "wysoko wrażliwego". Już wiecie, o czym mowa? To książka z uroczym leniwcem na okładce i chwytliwym tytułem "Jak mnie myśleć. Dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych". Mój brat zażyczył sobie tę książkę na koniec roku. W końcu każdy z nas chciałby czasami mniej myśleć. Książka jednak nie odpowiada na to pytanie. W Internecie nie mogłam nawet znaleźć informacji, czy autorka jest psycholożką. Świetną recenzję tej książki napisał Blog Ojciec. Więcej mówić nie trzeba. Najgorsze jest to, że autorka wydała kolejną książkę, tym razem tłumaczy "Jak lepiej myśleć". O zgrozo. Nie dajcie się wciągnąć w ten świat. On mi trochę przypomina antyszczepionkowców. Jakieś własne, dziwne teorie i uproszczenia, nie do końca poparte naukowymi badaniami.

Druga książka, której przyznałam cztery gwiazdki, to "Wielki Ogarniacz Życia czyli Jak być szczęśliwym nie robiąc niczego" Pani Bukowej. Fajnie ogląda się jej śmieszne obrazki w Internecie, ale ta książka nie wniosła do mojego życia nic. Właściwie to nawet rzadko się śmiałam, czytając ją. Coś mi się wydaje, że nie każdy internauta, bloger, youtuber czy influencer powinien pisać książki.

Wylałam z siebie żółć, czas na pochlebstwa! 9 gwiazdek przyznałam aż ośmiu książkom – całkiem nieźle (i łaskawie ;)). Dla moich stałych czytelników nie będzie tu zbyt dużego zaskoczenia, bo wśród najlepiej ocenionych tytułów znalazły się dwie powieści Colleen Hoover, mojej ulubionej autorki. "Coraz większy mrok" to thriller psychologiczny, który sprawił, że nie wiedziałam, co myśleć, w co wierzyć i który czytałam w samolocie po ciemku. Nie mogłam się oderwać od tej historii, jakże innej niż wszystkie. Wydaje mi się, że nieważne, czy na co dzień czytacie romanse, kryminały czy science fiction, ta książka wciągnie Was w swój mroczny świat.

Z kolei "Too late" nazywana jest Greyem dla nastolatek, co nie świadczy o niej zbyt dobrze… Z drugiej strony to podobno powieść Colleen Hoover stworzona dla dorosłych. Nieistotne, w jakie ramki wsadzimy tę książkę – mnie historia miłości podsycona czymś zabronionym i nielegalnym bardzo wciągnęła i oceniłam ją wysoko.

Nigdy nie sądziłam, że przyznam 9 gwiazdek książce Małgorzaty Rozenek-Majdan. Ale należy jej się to. Jej książkę "In vitro. Rozmowy intymne" powinien przeczytać każdy, by zrozumieć, co to właściwie jest in vitro, jak przebiega i dlaczego nie jest niczym złym. O tym wydawnictwie powinno się mówić, powinno się je propagować. Może fakt, że autorką jest była Perfekcyjna Pani Domu niektórych odstrasza. Nie powinno, bo książka składa się wyłącznie z wywiadów, Małgorzata Rozenek-Majdan nie próbuje sama opisywać, czym jest in vitro. Oddaje głos innym parom, naukowcom, lekarzom. Mnie ta książka sporo nauczyła i otworzyła oczy. Nie byłam przeciwniczką in vitro, wręcz przeciwnie – jak najbardziej popieram tę metodę. Teraz mogę to robić z większą świadomością.

9 gwiazdek przyznałam też powieści Magdaleny Kordel. Podobnie jak Colleen Hoover należy ona do grona moich ulubionych pisarek. Zawsze sprawia, że się uśmiecham, a nawet głośno śmieje. Jej powieści są urocze, pełne zwrotów akcji. Dają nadzieję i przywracają wiarę w ludzką dobroć.

W 2019 roku po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością Michała Rusinka. Żałuję, że nie stało się to wcześniej. Czujne oko, trafne spostrzeżenia i podszyty lekką ironią i sarkazmem sposób pisania przypadły mi do gustu. Dla mnie, purystki językowej, to lektura wprost wymarzona. Michał Rusinek zwraca uwagę na ciekawe tendencje w mowie czy w piśmie. Na pewno sięgnę po inne jego książki.

Wśród najlepiej ocenionych przeze mnie pozycji znalazła się też kurskoksiążka "Asertywność i pewność siebie" Pani Swojego Czasu, czyli Oli Budzyńskiej. Chociaż nie korzystałam z tej książki tak, jak radzi autorka, tzn. nie wykonywałam wszystkich zadań itp., to i tak sporo wyniosłam z lektury. Podobał mi się sposób, w jaki Ola pisze o asertywności. Sięgnęła głębiej, do naszych przekonań, które często są błędne i zupełnie nieracjonalne, z czego nie zdajemy sobie sprawy.

Teraz trochę się dziwię, że dałam książce "Żyć jak kot" dziewiątkę, bo w sumie nie była ona zbyt głęboka. Chyba po prostu dobrze mi się ją czytało i czułam podziw, że autor potrafił tak wiele kocich cech odnieść do ludzkiego życia.

9 gwiazdek przyznałam także powieści "Ponad wszystko", bo mnie po prostu… zszokowała. Tak zszokowała, że opowiadałam wszystkim w domu o pomyśle autorki. Więc jeśli lubicie książki, które Was zaskakują, ta jest jedną z nich.

Uff. To najgorsze i najlepsze książki, jakie przeczytałam w 2019 roku. Gdybym miała podsumować ten czas pod kątem gatunkowym, to musiałabym stwierdzić, że był całkiem różnorodny – kryminały Agathy Christie, poradniki modowe i lifestylowe, książki podróżnicze, powieści obyczajowe, a nawet książeczki dla dzieci.

Mam nadzieję, że kolejny rok przyniesie mi równie dużo czytelniczych doznań.

A jak tam u Was? Co ciekawego przeczytaliście w 2019 roku? Co polecacie?

Sara

PS Większość książek, które czytam, wypożyczam z biblioteki. A zatem mam tylko zdjęcia nielicznych tytułów.
Oceny wszystkich przeczytanych przeze mnie książek znajdziecie na moim profilu na lubimyczytac.pl