Magiczna Piotrkowska - Łódź cz. 1

- Jedziemy z mamą do Łodzi.

- Po co?

- Pozwiedzać.

- Łoho, to się naoglądacie!

Tak sarkastycznie reagowała większość osób, którym zwierzyłam się z naszego pomysłu. Wyjazd do województwa podlaskiego nie wypalił, a że dla mnie siedzenie w domu jest niczym kara, wybrałam Łódź jako swój kolejny cel podróży. Miasto niegdyś przemysłowe, dzisiaj mogące poszczycić się wyjątkowymi miejscami.

Z Tuwimem czyli poetą, którego jeszcze w miarę rozumiem.

Wolicie Seksmisję czy Vabank? A może... Kilera?

Nie mogę powiedzieć o Łodzi, że to piękne miasto, że wpadłam w zachwyt itd. Zwiedzając ją, można natknąć się na gustownie zdobione kamieniczki, ale i na szare, brudne budynki.

To była pierwsza zauważona przez nas kamienica na Piotrkowskiej. Niestety nie wiem, co znajduje się w środku. Czyżby teatr...?

Ale wiecie co? Łódź ma coś więcej do zaoferowania niż ulicę Piotrkowską. Miasto to można zwiedzać kategoriami – Łódź bajkowa, Łódź przemysłowa, Łódź żydowska… Z mamą starałyśmy się zaliczyć wszystkie oblicza w jeden dzień. Czy nam się udało? Przekonacie się w najbliższych dniach.

Z aktorem Stefanem Jaraczem.

Do Łodzi dotarłyśmy przed 11. Na dworcu miły pan z informacji turystycznej nieco nam pomógł. Ruszyłyśmy w  drogę – na razie na piechotę. Ale na tym skończy się chronologiczna relacja, gdyż postanowiłam uraczyć Was aż trzema postami na temat Łodzi. Dziś skupimy się na wspomnianej już, powszechnie znanej, ulicy Piotrkowskiej.

A oto łodzianie, którzy wykupili sobie własną kostkę na Piotrkowskiej! Ten "pomnik" ciągnie się przez blisko 400 metrów!

Niegdyś całe życie łodzian skupiało się wokół tej ulicy. Piotrkowska jest naprawdę długa, my więc, by oszczędzać nogi, które i tak nas potem bolały, zaczęłyśmy spacer od deptakowej części ulicy (i tak od czasu do czasu jeżdżą po niej samochody). Większość kamieniczek przy Piotrkowskiej jest godna zobaczenia. Na ulicy tej właściwie co kawałek można zauważyć obiekt warty sfotografowania. A to ławeczka, a to figura kogoś sławnego (ewentualnie część ciała znanego pisarza…).

Tylko udaję, że potrafię grać.

"Dupa Tuwima" bez cenzury.

Najśmieszniejsze jest to, że, wypisując sobie miejsca, którego chcemy zobaczyć w Łodzi, na pierwszym miejscu umieściłyśmy z mamą Starbucks, a na drugim Dunkin’ Donuts. Cóż, to nie pierwszy raz, gdy jedziemy do innego miasta na… jedzenie, hahah. :D Byliśmy już z rodzinką na rogalach świętomarcińskich w Gnieźnie, kebabach w Poznaniu, przyszedł czas na amerykańskie pączki i pyszną kawę w Łodzi. Ostatecznie do Starbucksa nie zawitałyśmy, bo było nam nie po drodze, ale w Dunkin’ też mają pyszną kawę. Rozkoszowałyśmy się więc napojem bogów i donutami obficie polanymi czekoladą. W Toruniu niestety nie ma takich hipsterskich lokali.

Podjadłyśmy i kontynuowałyśmy nasz spacer Piotrkowską. Jednym z budynków na tej ulicy, schowanym nieco na uboczu, jest Pasaż Róży. Na pewno zapamiętam tę kamienicę na długo, a to z racji szklanej mozaiki. Aż trudno było zrobić zdjęcia, bo odbijałam się w każdym szkiełku. Wygląda to naprawdę zjawiskowo. Znaczy, nie moje odbicie, tylko sama mozaika.

Jak widać, nie jestem za stara na zdjęcia w lustrze!

Kolejna część mojej relacji z Łodzi już niebawem!
Uściski!

Sara

PS Macie wolne kilka sekund? Jeśli tak, ślicznie proszę o lajka. <3 Biorę udział w konkursie organizowanym przez Fundację NEUCA dla Zdrowia. :D